استاندارد ایزو 6820 مخصوص تهیه نان

استاندارد ایزو 6820 (استاندارد آرد گندم و آرد چاودار – راهنمای کلی تهیه آزمایشات نان‌سازی) یک استاندارد تخصصی در زمینه نان‌سازی (آرد گندم و آرد چاودار) است. مانند سایر استانداردهای تخصصی، این استاندارد نیز به منظور تدوین روش‌های تست و آزمایش محصولات نان به کار می‌رود.

استاندارد ایزو 6820 چیست؟

استاندارد ایزو 6820 یک استاندارد در مورد تهیه نان است که اطلاعات جامعی در مورد موادی همچون محدوده و کاربردها، مکانیزم اصلی تولید، مشخصات فنی مواد، دستگاه‌های مورد استفاده، روش‌های تست، ارائه نتایج و گزارش‌دهی را ارائه می‌دهد.

همچنین، ایزو ۶۸۲۰ تأکید می‌کند که الزامات مربوط به مواد، مقادیر مواد تشکیل‌دهنده و سایر شرایط برای تمامی روش‌های تولید نان باید هماهنگ باشند. این استاندارد به انواع مختلف نان که از آرد گندم و آرد چاودار تهیه می‌شود، پوشش می‌دهد.

برای آماده‌سازی استاندارد ایزو ۶۸۲۰، کمیته‌های فنی ISO مسئولیت تدوین استاندارد بین‌المللی را دارند. افرادی که علاقه‌مند به موضوعی هستند که در زمینه‌ای خاص تشکیل کمیته فنی شده است، می‌توانند در این کمیته‌ها فعالیت کنند. همچنین، سازمان‌های بین‌المللی و دولتی همکاری می‌کنند تا استانداردهای ISO تایید شوند.

استاندارد ایزو ۶۸۲۰ دامنه و زمینه کاربرد گسترده‌ای دارد و به عنوان راهنمای کلی در مورد تهیه آزمایش‌های نان‌سازی برای آرد گندم و آرد چاودار، به صرفنظر از نوعیت تجاری یا آزمایشی بودن آردها، عمل می‌کند. این استاندارد از طرح استانداردی که به طور گسترده برای روش‌های تحلیلی استفاده می‌شود پیروی می‌کند و تضمین می‌کند که هیچ جزئی نادیده گرفته نشود در هنگام انجام آزمایش‌ها و تست‌های نان‌سازی توسط کاربران.

استاندارد ایزو ۶۸۲۰، استاندارد آرد گندم و آرد چاودار

استاندارد ایزو ۶۸۲۰، که به عنوان استاندارد آرد گندم و آرد چاودار و راهنمای کلی تهیه آزمایشات نان‌سازی شناخته می‌شود، برای انواع مختلف نان در کشورهای مختلف مناسب است.

استانداردسازی بین‌المللی، در تدوین پیش‌نویس روش‌های آزمون نان‌سازی، تا حدی پذیرش روش‌های ملی یا محلی متناسب با نیازها و عادات یک منطقه را در نظر نمی‌گیرد. این استاندارد بین‌المللی به عنوان یک مرجع استفاده می‌شود و ممکن است به ویژه در تدوین پیش‌نویس‌هایی برای روش‌های آزمایشگاهی مفید باشد. به منظور تسهیل مبادلات تجاری، اهمیت دارد که هر یک از این روش‌ها به طور کامل درک شوند و در همه کشورها، به صرف نظر از تفاوت‌ها، قابل فهم و قابل اجرا باشند. این به معنای ایجاد هماهنگی در الزامات مربوط به:

1. مواد
2. مقادیر مواد تشکیل‌دهنده
3. و سایر شرایط برای تمام روش‌های تولید نان با نوع نان مورد نظر است.

در واقعیت، ایزو ۶۸۲۰ تعیین نمی‌کند که چگونه نان تهیه و پخت شود، ولی به جایی می‌رسد که روش‌های ملی یا محلی را توسعه نمی‌دهد یا تضمین نمی‌کند که همگان از یک روش مشترک استفاده کنند.

با توجه به این مطالب، برای انواع نان در کشورهای مختلف، می‌توان از استاندارد‌های ملی و محلی که توسط سازمان‌ها و نهادهای مربوطه تدوین شده‌اند، بهره‌برد. به عنوان مثال، در ایران استاندارد ایزو ۲۶۲۸ که به تولید نان‌های سنتی می‌پردازد و با توجه به فرهنگ تولید نان در این کشور، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این استاندارد توسط سازمان ملی استاندارد ایران تدوین شده و اعتبار دارد.

هدف از تدوین استاندارد ایزو ۲۶۲۸

هدف از تدوین استاندارد ایزو ۲۶۲۸، تعیین ویژگی‌های فیزیکی شیمیایی، بسته‌بندی، نشانه‌گذاری، نمونه‌برداری و روش‌های آزمون انواع نان‌های سنتی می‌باشد.

دامنه کاربرد ایزو ۲۶۲۸

این استاندارد در مورد انواع نان‌های سنتی (سنگک، بربری، تافتون و لواش) که به روش دستی و دستگاهی در نانوایی‌ها، واحدهای تولیدی نیمه صنعتی و صنعتی تولید می‌شوند، کاربرد دارد.

استانداردهای بین‌المللی در زمینه گندم، آرد و برنج

همچنین در زمینه گندم، آرد و برنج، استانداردهای بین‌المللی دیگری نیز وجود دارد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

1. HACCP (ISO 22000:2018): استاندارد بین‌المللی سلامت غذا.
2. ISO 22000:2018: استاندارد بین‌المللی سیستم مدیریت ایمنی و بهداشت مواد غذایی.
3. ISO 17025:2017: استاندارد بین‌المللی مدیریت کیفیت آزمایشگاهی.
4. ISO 7301: 2011: استاندارد بین‌المللی برنج.
5. ISO 6647-1: 2020: استاندارد بین‌المللی برنج – تعیین محتوای آمیلوز.
6. ISO 6646: 2011: استاندارد ببین‌المللی برنج – تعیین عملکرد محصول بالغ برنج.
7. ISO 7304:2016: استاندارد بین‌المللی پاستا (ماکارونی – اسپاگتی – رشته) از آرد گندم سمولینا.
8. ISO 7304-2: 2008: استاندارد بین‌المللی ماکارونی تولید شده از گندم – ارزیابی کیفیت پخت و پز.
9. ISO 7304-1: 2016: استاندارد بین‌المللی گندم – ارزیابی کیفیت.
10. ISO 5529: 2007: استاندارد بین‌المللی گندم – تعیین شاخص رسوب.
11. ISO 3093: 2009: استاندارد بین‌المللی گندم، چاودار.
12. ISO 6820: 1985: استاندارد بین‌المللی آرد گندم و آرد چاودار.
13. ISO 5530-1: 2013: استاندارد بین‌المللی آرد گندم- جذب آب و خواص رئولوژیکی در خمیر.
14. ISO 6820:1985: استاندارد ببین‌المللی نان.
15. ISO 21415:2015: استاندارد بین‌المللی گندم و آرد گندم.
16. ISO 6820:1985: استاندارد آرد گندم و آرد چاودار.

جهت اخذ انواع گواهینامه های معتبر ایزو می توانید با مرکز مشاوره ایران گواه در تماس باشید.