رایانش ابری (cloud computing) چیست؟
رایانش ابری یک اصطلاح کلی برای هر چیزی است که شامل ارائه خدمات میزبانی شده از طریق اینترنت است. این سرویس ها به سه دسته یا نوع اصلی محاسبات ابری تقسیم می شوند: زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS)، پلت فرم به عنوان سرویس (PaaS) و نرم افزار به عنوان سرویس (SaaS).
یک ابر می تواند خصوصی یا عمومی باشد. یک ابر عمومی خدمات را به هر کسی در اینترنت می فروشد. یک ابر خصوصی یک شبکه اختصاصی یا یک مرکز داده است که خدمات میزبانی شده را برای تعداد محدودی از افراد با تنظیمات دسترسی و مجوزهای خاص ارائه می‌کند. خصوصی یا عمومی، هدف رایانش ابری ارائه دسترسی آسان و مقیاس پذیر به منابع محاسباتی و خدمات فناوری اطلاعات است.
زیرساخت ابری شامل اجزای سخت افزاری و نرم افزاری مورد نیاز برای اجرای صحیح یک مدل محاسبات ابری است. رایانش ابری را می توان به عنوان محاسبات کاربردی یا محاسبات بر اساس تقاضا نیز در نظر گرفت.
نام محاسبات ابری از نماد ابری الهام گرفته شده است که اغلب برای نمایش اینترنت در نمودارها و نمودارها استفاده می شود.
رایانش ابری چگونه کار می کند؟
رایانش ابری با امکان دسترسی به داده‌ها و برنامه‌های کاربردی ابری از طریق اینترنت از سرورهای فیزیکی، پایگاه‌های داده و رایانه‌های راه دور به دستگاه‌های سرویس گیرنده کار می‌کند.
یک اتصال شبکه اینترنتی، قسمت جلویی را که شامل دسترسی به دستگاه مشتری، مرورگر، شبکه و برنامه‌های نرم‌افزار ابری است، با انتهای پشتی که از پایگاه‌های داده، سرورها و رایانه‌ها تشکیل می‌شود، پیوند می‌دهد. قسمت پشتی به عنوان یک مخزن عمل می کند و داده هایی را ذخیره می کند که توسط قسمت جلویی قابل دسترسی است.
ارتباطات بین قسمت های جلو و عقب توسط یک سرور مرکزی مدیریت می شود. سرور مرکزی برای تسهیل تبادل داده ها به پروتکل ها متکی است. سرور مرکزی از نرم افزار و میان افزار برای مدیریت اتصال بین دستگاه های مختلف کلاینت و سرورهای ابری استفاده می کند. به طور معمول، یک سرور اختصاصی برای هر برنامه یا حجم کاری جداگانه وجود دارد.
رایانش ابری به شدت به فناوری‌های مجازی‌سازی و اتوماسیون متکی است. مجازی‌سازی انتزاع و ارائه آسان خدمات و سیستم‌های ابری زیربنایی را در موجودیت‌های منطقی که کاربران می‌توانند درخواست و استفاده کنند را امکان‌پذیر می‌سازد. اتوماسیون و قابلیت‌های ارکستراسیون همراه با درجه بالایی از سلف سرویس برای تأمین منابع، اتصال خدمات و استقرار بارهای کاری بدون دخالت مستقیم کارکنان فناوری اطلاعات ارائه‌دهنده ابر، به کاربران ارائه می‌کند.
انواع مختلف خدمات رایانش ابری چیست؟
رایانش ابری را می توان به سه دسته کلی ارائه خدمات یا اشکال محاسبات ابری تقسیم کرد:
- IaaS. ارائه دهندگان IaaS، مانند خدمات وب آمازون (AWS)، یک نمونه سرور مجازی و فضای ذخیره سازی، و همچنین رابط های برنامه نویسی برنامه (API) را ارائه می دهند که به کاربران اجازه می دهد بارهای کاری را به یک ماشین مجازی (VM) منتقل کنند. کاربران ظرفیت ذخیره سازی اختصاص داده شده دارند و می توانند به صورت دلخواه VM و فضای ذخیره سازی را راه اندازی، توقف، دسترسی و پیکربندی کنند. ارائه‌دهندگان IaaS، نمونه‌های کوچک، متوسط، بزرگ، فوق‌العاده بزرگ و بهینه‌سازی شده با حافظه یا محاسبات را علاوه بر امکان سفارشی‌سازی نمونه‌ها، برای نیازهای حجم کاری مختلف، ارائه می‌کنند. مدل ابری IaaS نزدیکترین به یک مرکز داده از راه دور برای کاربران تجاری است.
- PaaS. در مدل PaaS، ارائه دهندگان ابری ابزارهای توسعه را در زیرساخت های خود میزبانی می کنند. کاربران با استفاده از API ها، پورتال های وب یا نرم افزار دروازه به این ابزارها از طریق اینترنت دسترسی دارند. PaaS برای توسعه عمومی نرم افزار استفاده می شود و بسیاری از ارائه دهندگان PaaS نرم افزار را پس از توسعه میزبانی می کنند. محصولات رایج PaaS شامل پلتفرم لایتنینگ Salesforce، AWS Elastic Beanstalk و Google App Engine هستند.
- SaaS. SaaS یک مدل توزیع است که برنامه های نرم افزاری را از طریق اینترنت ارائه می دهد. این برنامه ها را اغلب وب سرویس می نامند. کاربران می توانند از هر مکانی با استفاده از رایانه یا دستگاه تلفن همراهی که به اینترنت دسترسی دارد به برنامه ها و خدمات SaaS دسترسی داشته باشند. در مدل SaaS، کاربران به نرم افزارهای کاربردی و پایگاه های داده دسترسی پیدا می کنند. یکی از نمونه های رایج برنامه SaaS مایکروسافت 365 برای بهره وری و خدمات ایمیل است.
مدل های استقرار محاسبات ابری
خدمات ابر خصوصی از مرکز داده یک کسب و کار به کاربران داخلی ارائه می شود. با یک ابر خصوصی، یک سازمان زیرساخت ابری زیربنایی خود را ایجاد و نگهداری می کند. این مدل تطبیق پذیری و راحتی ابر را ارائه می دهد و در عین حال مدیریت، کنترل و امنیت مشترک مراکز داده محلی را حفظ می کند. کاربران داخلی ممکن است از طریق استرداد وجه IT برای خدمات صورتحساب دریافت کنند یا خیر. فناوری‌ها و فروشندگان خصوصی ابری رایج شامل VMware و OpenStack هستند.
در مدل ابر عمومی، یک ارائه‌دهنده خدمات ابری شخص ثالث (CSP) سرویس ابری را از طریق اینترنت ارائه می‌کند. خدمات ابر عمومی بر حسب تقاضا فروخته می شوند، معمولاً بر حسب دقیقه یا ساعت، اگرچه تعهدات بلندمدت برای بسیاری از خدمات در دسترس است. مشتریان فقط برای چرخه های واحد پردازش مرکزی، ذخیره سازی یا پهنای باندی که مصرف می کنند پرداخت می کنند. CSP های عمومی پیشرو شامل AWS، Microsoft Azure، IBM و Google Cloud Platform (GCP) و همچنین IBM، Oracle و Tencent هستند.
ابر ترکیبی ترکیبی از سرویس‌های ابری عمومی و یک ابر خصوصی داخلی، با هماهنگی و اتوماسیون بین این دو است. شرکت‌ها می‌توانند حجم‌های کاری حیاتی یا برنامه‌های حساس را بر روی ابر خصوصی اجرا کنند و از ابر عمومی برای مدیریت حجم کاری یا افزایش تقاضا استفاده کنند. هدف یک ابر ترکیبی ایجاد یک محیط یکپارچه، خودکار و مقیاس‌پذیر است که از همه چیزهایی که یک زیرساخت ابر عمومی می‌تواند فراهم کند استفاده کند و در عین حال کنترل بر داده‌های حیاتی ماموریت را حفظ کند.
علاوه بر این، سازمان ها به طور فزاینده ای از یک مدل چند ابری یا استفاده از چندین ارائه دهنده IaaS استقبال می کنند. این برنامه ها را قادر می سازد تا بین ارائه دهندگان مختلف ابری مهاجرت کنند یا حتی به طور همزمان بین دو یا چند ارائه دهنده ابر کار کنند.
سازمان ها به دلایل مختلف از چند ابری استفاده می کنند. به عنوان مثال، آنها می توانند این کار را برای به حداقل رساندن خطر قطع سرویس ابری یا برای استفاده از قیمت رقابتی تر از یک ارائه دهنده خاص انجام دهند. پیاده سازی چند ابری و توسعه برنامه به دلیل تفاوت بین سرویس های ارائه دهندگان ابر و API ها می تواند یک چالش باشد.
استقرار چند ابری باید آسان‌تر شود، با این حال، زیرا خدمات ارائه‌دهندگان و APIها از طریق ابتکارات صنعتی مانند رابط محاسبات ابری باز همگرا می‌شوند و استانداردتر می‌شوند.
یک ابر جامعه، که توسط چندین سازمان به اشتراک گذاشته می‌شود، از جامعه خاصی پشتیبانی می‌کند که نگرانی‌های یکسانی دارد – به عنوان مثال، همان مأموریت، سیاست، الزامات امنیتی و ملاحظات انطباق. ابر جامعه یا توسط این سازمان‌ها یا یک فروشنده شخص ثالث مدیریت می‌شود و می‌تواند داخل یا خارج از محل باشد.
ویژگی ها و مزایای رایانش ابری
رایانش ابری چندین دهه است که وجود داشته است، و زیرساخت‌های رایانش ابری امروزی مجموعه‌ای از ویژگی‌ها را نشان می‌دهد که مزایای معناداری را برای مشاغل در هر اندازه به ارمغان آورده است. برخی از ویژگی های اصلی رایانش ابری به شرح زیر است:
- تامین سلف سرویس. کاربران نهایی می‌توانند منابع محاسباتی را برای تقریباً هر نوع حجم کاری بنا به تقاضا بچرخانند. کاربر نهایی می‌تواند قابلیت‌های محاسباتی مانند زمان سرور و ذخیره‌سازی شبکه را فراهم کند و نیاز سنتی مدیران فناوری اطلاعات را برای تهیه و مدیریت منابع محاسباتی از بین ببرد.
- قابلیت ارتجاعی. شرکت ها می توانند آزادانه با افزایش نیازهای محاسباتی مقیاس خود را افزایش دهند و با کاهش تقاضا مجدداً کاهش دهند. این امر نیاز به سرمایه گذاری انبوه در زیرساخت های محلی را که ممکن است فعال بمانند یا نشوند را از بین می برد.
- پرداخت به ازای استفاده منابع محاسباتی در سطح ریز اندازه‌گیری می‌شوند و کاربران را قادر می‌سازد فقط برای منابع و حجم کاری که استفاده می‌کنند، پرداخت کنند.
- تاب آوری حجم کار CSP ها اغلب منابع اضافی را برای اطمینان از ذخیره سازی انعطاف پذیر و برای اجرای بارهای کاری مهم کاربران – اغلب در چندین منطقه جهانی پیاده سازی می کنند.
- انعطاف پذیری مهاجرت سازمان‌ها می‌توانند برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها یا استفاده از سرویس‌های جدید در صورت ظهور، حجم‌های کاری خاصی را به یا از ابر – یا به پلتفرم‌های ابری مختلف – به دلخواه یا به‌طور خودکار منتقل کنند.
- دسترسی به شبکه گسترده کاربر می تواند با اتصال به اینترنت و با استفاده از هر دستگاهی، به داده های ابری دسترسی داشته باشد یا داده ها را از هر کجا در ابر آپلود کند.
- چند اجاره ای و تجمیع منابع. چند اجاره ای به مشتریان متعدد اجازه می دهد زیرساخت های فیزیکی یا برنامه های مشابه را به اشتراک بگذارند، اما همچنان حریم خصوصی و امنیت داده های خود را حفظ کنند. با ادغام منابع، ارائه دهندگان ابر به مشتریان متعددی از منابع فیزیکی مشابه خدمات ارائه می دهند. منابع ارائه دهندگان ابر باید به اندازه کافی بزرگ و انعطاف پذیر باشند تا بتوانند به نیازهای مشتریان متعدد خدمات رسانی کنند.
این ویژگی ها از مزایای مهم مختلفی برای تجارت مدرن پشتیبانی می کند، از جمله موارد زیر:
- مدیریت هزینه. استفاده از زیرساخت های ابری می تواند هزینه های سرمایه ای را کاهش دهد، زیرا سازمان ها مجبور نیستند مبالغ هنگفتی را برای خرید و نگهداری تجهیزات صرف کنند. این هزینه‌های سرمایه‌ای آنها را کاهش می‌دهد – زیرا آنها مجبور نیستند در سخت‌افزار، امکانات، خدمات شهری یا ساخت مراکز داده بزرگ برای تطبیق کسب‌وکارهای در حال رشد خود سرمایه‌گذاری کنند. علاوه بر این، شرکت‌ها برای مدیریت عملیات مرکز داده ابری نیازی به تیم‌های بزرگ فناوری اطلاعات ندارند، زیرا می‌توانند به تخصص تیم‌های ارائه‌دهنده ابر خود تکیه کنند. رایانش ابری همچنین هزینه های مربوط به خرابی را کاهش می دهد. از آنجایی که خرابی به ندرت در رایانش ابری اتفاق می افتد، شرکت ها مجبور نیستند زمان و هزینه ای را برای رفع هر گونه مشکلی که ممکن است با خرابی مرتبط باشد صرف کنند.
- تحرک داده ها و حجم کار ذخیره سازی اطلاعات در فضای ابری به این معنی است که کاربران می توانند از هر کجا با هر دستگاهی تنها با اتصال به اینترنت به آن دسترسی داشته باشند. این بدان معناست که کاربران برای دسترسی به اطلاعات خود مجبور نیستند درایوهای USB، یک هارد اکسترنال یا چندین سی دی را با خود حمل کنند. کاربران می توانند از طریق تلفن های هوشمند و سایر دستگاه های تلفن همراه به داده های شرکت دسترسی داشته باشند و کارمندان از راه دور را قادر می سازد تا با همکاران و مشتریان به روز بمانند. کاربران نهایی می توانند به راحتی منابع را در ابر پردازش، ذخیره، بازیابی و بازیابی کنند. علاوه بر این، فروشندگان ابری تمام ارتقاء و به روز رسانی ها را به صورت خودکار ارائه می کنند و در زمان و تلاش صرفه جویی می کنند.
- تداوم کسب و کار و بازیابی بلایا (BCDR). همه سازمان ها نگران از دست دادن اطلاعات هستند. ذخیره داده‌ها در فضای ابری تضمین می‌کند که کاربران همیشه می‌توانند به داده‌هایشان دسترسی داشته باشند، حتی اگر دستگاه‌هایشان، مانند لپ‌تاپ یا تلفن‌های هوشمند، غیرقابل کار باشند. با خدمات مبتنی بر ابر، سازمان‌ها می‌توانند به سرعت داده‌های خود را در مواقع اضطراری، مانند بلایای طبیعی یا قطع برق، بازیابی کنند. این به نفع BCDR است و کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که حجم کاری و داده‌ها در دسترس هستند حتی اگر کسب‌وکار دچار آسیب یا اختلال شود.
معایب رایانش ابری چیست؟
علیرغم مزایای واضح تکیه بر خدمات ابری، رایانش ابری چالش های خاص خود را برای متخصصان فناوری اطلاعات دارد:
- امنیت ابری امنیت اغلب بزرگترین چالش پیش روی محاسبات ابری در نظر گرفته می شود. هنگامی که سازمان‌ها به فضای ابری تکیه می‌کنند، خطر نقض داده‌ها، هک کردن APIها و رابط‌ها، به خطر افتادن اعتبارنامه‌ها و مشکلات احراز هویت را تهدید می‌کنند. علاوه بر این، عدم شفافیت در مورد نحوه و مکان مدیریت اطلاعات حساسی که به ارائه‌دهنده ابری سپرده شده است وجود دارد. امنیت نیازمند توجه دقیق به پیکربندی‌های ابری و سیاست‌ها و عملکردهای تجاری است.
- غیر قابل پیش بینی بودن هزینه طرح‌های اشتراک پرداختی برای استفاده در فضای ابری، همراه با مقیاس‌بندی منابع برای پاسخگویی به تقاضاهای نوسان حجم کاری، می‌تواند تعریف و پیش‌بینی هزینه‌های نهایی را دشوار کند. هزینه های ابر نیز اغلب به یکدیگر وابسته هستند، به طوری که یک سرویس ابری اغلب از یک یا چند سرویس ابری دیگر استفاده می کند – که همه آنها در صورتحساب ماهانه تکرار شونده ظاهر می شوند. این می تواند هزینه های ابری برنامه ریزی نشده اضافی ایجاد کند.
- عدم توانایی و تخصص. با پیشرفت سریع فناوری‌های پشتیبانی از ابر، سازمان‌ها در تلاش هستند تا با تقاضای فزاینده برای ابزارها و کارکنان با مجموعه مهارت‌ها و دانش مناسب مورد نیاز برای معماری، استقرار و مدیریت حجم کار و داده‌ها در یک ابر هماهنگی داشته باشند.
- حاکمیت فناوری اطلاعات. تاکید بر قابلیت انجام خودت در رایانش ابری می‌تواند حاکمیت فناوری اطلاعات را دشوار کند، زیرا هیچ کنترلی بر تامین، حذف و مدیریت عملیات زیرساخت وجود ندارد. این می تواند مدیریت صحیح ریسک ها و امنیت، انطباق با فناوری اطلاعات و کیفیت داده ها را چالش برانگیز کند.
- رعایت قوانین صنعت. هنگام انتقال داده ها از حافظه محلی داخلی به فضای ذخیره سازی ابری، مدیریت انطباق با مقررات صنعت از طریق شخص ثالث می تواند دشوار باشد. برای حفظ انطباق با مقررات و حاکمیت تجاری مناسب، دانستن اینکه داده‌ها و بارهای کاری واقعاً در کجا میزبانی می‌شوند، مهم است.
- مدیریت ابرهای متعدد هر ابری متفاوت است، بنابراین استقرار چند ابری می‌تواند تلاش‌ها برای رسیدگی به چالش‌های کلی‌تر رایانش ابری را از هم جدا کند.
- عملکرد ابر عملکرد — مانند تأخیر — تا حد زیادی خارج از کنترل سازمانی است که خدمات ابری را با یک ارائه دهنده قرارداد می بندد. اگر سازمان‌ها برای برنامه‌های اضطراری آماده نباشند، قطع شبکه و ارائه‌دهنده می‌تواند با بهره‌وری تداخل داشته باشد و فرآیندهای تجاری را مختل کند.
- ساخت یک ابر خصوصی معماری، ساخت و مدیریت ابرهای خصوصی – چه برای هدف خود یا برای یک هدف ابری ترکیبی – می‌تواند برای بخش‌ها و کارکنان فناوری اطلاعات یک کار دلهره‌آور باشد.
- مهاجرت ابرها فرآیند انتقال برنامه ها و سایر داده ها به ابر اغلب باعث ایجاد عوارض می شود. پروژه های مهاجرت اغلب بیش از حد انتظار طول می کشد و بیش از بودجه است. موضوع حجم کار و بازگرداندن داده ها – انتقال از ابر به یک مرکز داده محلی – اغلب تا زمانی که مشکلات پیش بینی نشده هزینه یا عملکرد نادیده گرفته می شود.
- قفل فروشنده اغلب، جابجایی بین ارائه‌دهندگان ابری می‌تواند باعث مشکلات مهمی شود. این شامل ناسازگاری‌های فنی، محدودیت‌های قانونی و نظارتی و هزینه‌های قابل توجهی است که از انتقال داده‌های قابل‌توجهی تحمیل می‌شود.
مثال‌های رایانش ابری و موارد استفاده
رایانش ابری تکامل یافته و به طیف گسترده ای از پیشنهادات و قابلیت های طراحی شده برای برآوردن تقریباً هر نیاز تجاری قابل تصوری تبدیل شده است. نمونه هایی از قابلیت ها و تنوع رایانش ابری شامل موارد زیر است:
- Google Docs، Microsoft 365. کاربران می توانند از طریق اینترنت به Google Docs و Microsoft 365 دسترسی داشته باشند. کاربران می توانند بهره وری بیشتری داشته باشند زیرا می توانند در هر زمان و از هر مکانی در هر دستگاهی به ارائه های کاری و صفحات گسترده ذخیره شده در فضای ابری دسترسی داشته باشند.
- ایمیل، تقویم، اسکایپ، واتس اپ. ایمیل‌ها، تقویم‌ها، اسکایپ و واتس‌اپ از قابلیت ابر برای دسترسی کاربران به داده‌ها از راه دور استفاده می‌کنند تا بتوانند به داده‌های شخصی خود در هر دستگاهی، در هر زمان و هر کجا که بخواهند دسترسی داشته باشند.
- بزرگنمایی. Zoom یک پلت فرم نرم افزاری مبتنی بر ابر برای کنفرانس های صوتی و تصویری است که جلسات را ضبط می کند و آنها را در فضای ابری ذخیره می کند و به کاربران امکان می دهد در هر کجا و در هر زمان به آنها دسترسی داشته باشند. یکی دیگر از پلتفرم های مشترک ارتباطی و همکاری، تیم های مایکروسافت است.
- AWS Lambda. Lambda به توسعه دهندگان این امکان را می دهد تا بدون نیاز به تهیه یا مدیریت سرورها، کد را برای برنامه ها یا خدمات back-end اجرا کنند. مدل پرداخت به‌موقع به‌طور مداوم با یک سازمان مقیاس می‌شود تا تغییرات بلادرنگ در استفاده از داده و ذخیره‌سازی داده را تطبیق دهد. سایر ارائه دهندگان ابر بزرگ نیز از قابلیت های محاسباتی بدون سرور مانند Google Cloud Functions و Azure Functions پشتیبانی می کنند.
بنابراین، چگونه از ابر در واقع استفاده می شود؟ خدمات و قابلیت‌های بی‌شمار موجود در ابرهای عمومی مدرن در موارد استفاده بی‌شماری مانند موارد زیر اعمال شده‌اند:
- تست و توسعه. محیط‌های آماده و مناسب می‌توانند زمان‌بندی‌ها و نقاط عطف را تسریع کنند.
- میزبانی حجم کار تولید. سازمان ها از ابر عمومی برای میزبانی بارهای کاری تولید زنده استفاده می کنند. این امر مستلزم طراحی و معماری دقیق منابع و سرویس‌های ابری است که برای ایجاد یک محیط عملیاتی مناسب برای حجم کار و سطح انعطاف‌پذیری مورد نیاز آن لازم است.
- تجزیه و تحلیل داده های بزرگ مراکز داده از راه دور از طریق ذخیره سازی ابری انعطاف پذیر و مقیاس پذیر هستند و می توانند بینش های ارزشمند مبتنی بر داده را ارائه دهند. ارائه‌دهندگان بزرگ ابر خدماتی را ارائه می‌کنند که برای پروژه‌های کلان داده، مانند Amazon EMR و Google Cloud Dataproc طراحی شده‌اند.
- IaaS. IaaS شرکت ها را قادر می سازد تا زیرساخت های فناوری اطلاعات را میزبانی کنند و به قابلیت های محاسباتی، ذخیره سازی و شبکه به شیوه ای مقیاس پذیر دسترسی داشته باشند. مدل‌های اشتراک پرداختی می‌توانند به شرکت‌ها کمک کنند در هزینه‌های اولیه فناوری اطلاعات صرفه‌جویی کنند.
- PaaS. PaaS می‌تواند به شرکت‌ها کمک کند تا برنامه‌ها را به روشی آسان‌تر و انعطاف‌پذیرتر توسعه، اجرا و مدیریت کنند، با هزینه کمتری نسبت به نگهداری یک پلتفرم در محل. خدمات PaaS همچنین می‌تواند سرعت توسعه برنامه‌ها را افزایش دهد و برنامه‌نویسی سطح بالاتر را فعال می‌کند.
- ابر هیبریدی سازمان ها این گزینه را دارند که از ابر مناسب – خصوصی یا عمومی – برای بارهای کاری و برنامه های مختلف استفاده کنند تا هزینه و کارایی را با توجه به شرایط بهینه کنند.
- چند ابری. استفاده از چندین سرویس ابری مختلف از ارائه‌دهندگان ابری جداگانه می‌تواند به مشترکین کمک کند تا بهترین سرویس ابری را که برای بارهای کاری متنوع با شرایط خاص مناسب است، پیدا کنند.
- ذخیره سازی. حجم زیادی از داده ها را می توان از راه دور ذخیره کرد و به راحتی به آنها دسترسی داشت. مشتریان فقط باید برای فضای ذخیره سازی که واقعا استفاده می کنند، پرداخت کنند.
- دکتر. Cloud نسبت به DR سنتی داخلی، بازیابی سریع‌تری ارائه می‌کند. علاوه بر این، با هزینه کمتر ارائه می شود.
- فایل پشتیبانی اطلاعات. استفاده از راه‌حل‌های پشتیبان‌گیری ابری معمولاً آسان‌تر است. کاربران لازم نیست نگران در دسترس بودن و ظرفیت باشند و ارائه دهنده ابر امنیت داده ها را مدیریت می کند.
رایانش ابری در مقابل میزبانی وب سنتی
با توجه به بسیاری از خدمات و قابلیت های مختلف ابر عمومی، سردرگمی بین محاسبات ابری و کاربردهای اصلی مانند میزبانی وب وجود دارد. در حالی که ابر عمومی اغلب برای میزبانی وب استفاده می شود، این دو کاملاً متفاوت هستند. یک سرویس ابری دارای سه ویژگی متمایز است که آن را از میزبانی وب سنتی متمایز می کند:
- کاربران می توانند در صورت تقاضا به مقادیر زیادی از توان محاسباتی دسترسی داشته باشند. معمولاً بر حسب دقیقه یا ساعت فروخته می شود.
- انعطاف پذیر است — کاربران می توانند در هر زمان معین به اندازه یا کمتر از خدماتی که می خواهند داشته باشند.
- این سرویس به طور کامل توسط ارائه دهنده مدیریت می شود — مصرف کننده به چیزی جز رایانه شخصی و دسترسی به اینترنت نیاز ندارد. نوآوری های قابل توجه در مجازی سازی و محاسبات توزیع شده، و همچنین دسترسی بهبود یافته به اینترنت پرسرعت، علاقه به رایانش ابری را تسریع کرده است.
ارائه دهندگان خدمات رایانش ابری
بازار خدمات ابری کمبود ارائه دهندگان ندارد. سه شرکت بزرگ CSP عمومی که خود را به عنوان تجهیزات غالب در صنعت تثبیت کرده اند به شرح زیر است:
- AWS
- GCP
- مایکروسافت آژور
سایر CSP های اصلی شامل موارد زیر است:
- Apple
- Citrix
- IBM
- Salesforce
- Alibaba
- Oracle
- VMware
- SAP
- Joyent
- Rackspace
هنگام در نظر گرفتن یک فروشنده سرویس ابری، ملاحظات خاصی باید در نظر گرفته شود. اول، مجموعه واقعی سرویس‌ها می‌تواند بین ارائه‌دهندگان متفاوت باشد و کاربران تجاری باید ارائه‌دهنده‌ای را انتخاب کنند که خدماتی را ارائه دهد – مانند خدمات تجزیه و تحلیل داده‌های بزرگ یا خدمات هوش مصنوعی (AI) – که مورد استفاده مورد نظر را پشتیبانی می‌کند.
اگرچه سرویس‌های ابری معمولاً بر مدل پرداخت به ازای استفاده تکیه می‌کنند، ارائه‌دهندگان مختلف اغلب تغییراتی در برنامه‌های قیمت‌گذاری خود دارند که باید در نظر بگیرند. علاوه بر این، اگر ارائه‌دهنده ابر داده‌های حساس را ذخیره می‌کند، مکان فیزیکی سرورهای ارائه‌دهنده نیز باید در نظر گرفته شود.
به طور طبیعی، قابلیت اطمینان و امنیت باید در اولویت قرار گیرند. توافقنامه سطح خدمات ارائه دهنده باید سطحی از زمان به کارگیری خدمات را مشخص کند که مطابق با نیازهای تجاری مشتری باشد. هنگام در نظر گرفتن فروشندگان مختلف ابری، باید توجه زیادی به فناوری ها و تنظیمات پیکربندی برای ایمن سازی اطلاعات حساس مورد استفاده قرار گیرد.
امنیت رایانش ابری
امنیت همچنان یک نگرانی اصلی برای مشاغلی است که در فکر پذیرش ابر هستند – به ویژه پذیرش ابر عمومی. CSP های عمومی زیرساخت سخت افزاری خود را بین مشتریان متعدد به اشتراک می گذارند، زیرا ابر عمومی یک محیط چند مستاجر است. این محیط نیازمند جداسازی قابل توجهی بین منابع محاسباتی منطقی است. در عین حال، دسترسی به فضای ذخیره سازی ابری عمومی و منابع محاسباتی توسط اعتبار ورود به حساب کاربری محافظت می شود.
بسیاری از سازمان‌هایی که به تعهدات نظارتی پیچیده و استانداردهای حاکمیتی محدود شده‌اند، به دلیل ترس از قطع، از دست دادن یا سرقت، هنوز برای قرار دادن داده‌ها یا بارهای کاری در ابر عمومی مردد هستند. با این حال، این مقاومت در حال محو شدن است، زیرا انزوای منطقی قابل اعتماد است و افزودن رمزگذاری داده ها و ابزارهای مختلف مدیریت هویت و دسترسی، امنیت را در فضای ابری عمومی بهبود بخشیده است.
در نهایت، مسئولیت ایجاد و حفظ یک محیط ابری ایمن بر عهده کاربر تجاری فردی است که مسئول ایجاد معماری حجم کار – ترکیبی از منابع و سرویس‌های ابری که حجم کار در آنها اجرا می‌شود – و پیاده‌سازی ویژگی‌های امنیتی موجود در فضای ابری است. ارائه دهنده ارائه می دهد.
تاریخچه رایانش ابری
تاریخچه و تکامل محاسبات ابری به دهه های 1950 و 1960 برمی گردد.
در دهه 1950، شرکت ها شروع به استفاده از رایانه های بزرگ بزرگ کردند، اما خرید یک رایانه برای هر کاربر بسیار گران بود. بنابراین، در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960، فرآیندی به نام اشتراک زمان برای استفاده موثرتر از زمان گران قیمت پردازنده در پردازنده مرکزی مرکزی توسعه یافت.
اشتراک‌گذاری زمان، کاربران را قادر می‌سازد تا به نمونه‌های متعددی از رایانه‌های بزرگ رایانه‌ای به طور همزمان دسترسی داشته باشند، قدرت پردازش را به حداکثر رسانده و زمان خرابی را به حداقل برساند. این ایده نشان دهنده اولین استفاده از منابع محاسباتی مشترک، پایه و اساس محاسبات ابری مدرن است.
منشأ ارائه منابع محاسباتی با استفاده از یک شبکه جهانی، عمدتاً در سال 1969 ریشه دارد، زمانی که دانشمند کامپیوتر آمریکایی J.C.R. Licklider به ایجاد شبکه آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته، به اصطلاح پیشرو اینترنت کمک کرد. هدف Licklider این بود که کامپیوترها را در سرتاسر جهان به روشی متصل کند که کاربران را قادر سازد از هر مکانی به برنامه ها و اطلاعات دسترسی داشته باشند.
در دهه 1970، رایانش ابری با معرفی اولین ماشین‌های مجازی شکل ملموس‌تری به خود گرفت و کاربران را قادر ساخت تا بیش از یک سیستم محاسباتی را در یک راه‌اندازی فیزیکی واحد اجرا کنند. عملکرد این ماشین های مجازی به مفهوم مجازی سازی منجر شد که تأثیر زیادی بر پیشرفت رایانش ابری داشت.
در دهه‌های 1970 و 1980، مایکروسافت، اپل و IBM فناوری‌هایی را توسعه دادند که محیط ابری را بهبود بخشید و استفاده از سرور ابری و میزبانی سرور را پیشرفته کرد. سپس، در سال 1999، Salesforce اولین شرکتی بود که برنامه های تجاری را از یک وب سایت ارائه کرد.
در سال 2006، آمازون AWS را راه اندازی کرد و خدماتی مانند محاسبات و ذخیره سازی در فضای ابری را ارائه کرد. متعاقباً، دیگر بازیگران بزرگ فناوری، از جمله مایکروسافت و گوگل، متعاقباً پیشنهادات ابری خود را برای رقابت با AWS راه‌اندازی کردند.
آینده محاسبات ابری و فناوری های نوظهور
بر اساس «گزارش وضعیت ابری RightScale 2019»، بیش از 30 درصد از تصمیم گیرندگان فناوری اطلاعات سازمانی، ابر عمومی را به عنوان اولویت اصلی خود در سال 2019 شناسایی کردند. با این حال، پذیرش شرکتی از ابر عمومی، به ویژه برای برنامه های کاربردی حیاتی، به همان سرعتی که بسیاری از کارشناسان پیش بینی می کردند اتفاق نیفتاده است.
با این حال، امروزه سازمان‌ها بیشتر احتمال دارد که بارهای کاری حیاتی را به ابرهای عمومی منتقل کنند. یکی از دلایل این تغییر این است که مدیران تجاری که می خواهند اطمینان حاصل کنند که شرکت هایشان می توانند در دنیای جدید تحول دیجیتال رقابت کنند، خواستار ابر عمومی هستند.
رهبران کسب و کار همچنین به دنبال ابر عمومی هستند تا از قابلیت کشش آن بهره ببرند، سیستم‌های کامپیوتری داخلی را مدرن‌سازی کنند و واحدهای تجاری مهم و تیم‌های DevOps آنها را توانمند کنند.
علاوه بر این، ارائه دهندگان ابر، مانند IBM و VMware، بر رفع نیازهای فناوری اطلاعات سازمانی تمرکز می کنند، تا حدی با رفع موانع پذیرش عمومی ابری که باعث می شد تصمیم گیرندگان فناوری اطلاعات از پذیرش کامل ابر عمومی قبلی اجتناب کنند.
به طور کلی، هنگام در نظر گرفتن پذیرش ابر، بسیاری از شرکت‌ها عمدتاً بر روی برنامه‌های کاربردی جدید ابری متمرکز شده‌اند – یعنی طراحی و ساخت برنامه‌هایی که به طور خاص برای استفاده از خدمات ابری در نظر گرفته شده‌اند. آنها مایل نبوده اند حیاتی ترین برنامه های خود را به ابر عمومی منتقل کنند. با این حال، این شرکت‌ها اکنون شروع به درک این موضوع کرده‌اند که اگر پلتفرم‌های ابری مناسب را انتخاب کنند، یعنی آنهایی که سابقه ارائه نیازهای شرکت را دارند، ابر برای شرکت آماده است.
ارائه دهندگان ابر در رقابت مداوم برای سهم بازار ابری قفل شده اند، بنابراین ابر عمومی به تکامل، گسترش و تنوع بخشیدن به طیف خدمات خود ادامه می دهد. این باعث شده است که ارائه دهندگان عمومی IaaS بسیار بیشتر از نمونه های معمول محاسباتی و ذخیره سازی ارائه دهند.
برای مثال، محاسبات بدون سرور یا رویداد محور، یک سرویس ابری است که عملکردهای خاصی مانند پردازش تصویر و به روز رسانی پایگاه داده را اجرا می کند. استقرارهای ابری سنتی از کاربران می‌خواهند که یک نمونه محاسباتی ایجاد کنند و کد را در آن نمونه بارگذاری کنند. سپس، کاربر تصمیم می گیرد که چه مدت آن نمونه را اجرا کند – و برای آن بپردازد.
با محاسبات بدون سرور، توسعه‌دهندگان به سادگی کد ایجاد می‌کنند و ارائه‌دهنده ابر آن کد را در پاسخ به رویدادهای دنیای واقعی بارگیری و اجرا می‌کند تا کاربران نگران جنبه‌های سرور یا نمونه‌ای از استقرار ابر نباشند. کاربران فقط برای تعداد تراکنش هایی که عملکرد اجرا می کند پرداخت می کنند. AWS Lambda، Google Cloud Functions و Azure Function نمونه هایی از خدمات محاسباتی بدون سرور هستند.
رایانش ابری عمومی نیز به خوبی به پردازش کلان داده ها کمک می کند، که به منابع محاسباتی عظیم برای مدت زمان نسبتاً کوتاه نیاز دارد. ارائه‌دهندگان ابری با خدمات داده‌های بزرگ، از جمله Google BigQuery برای ذخیره‌سازی داده در مقیاس بزرگ و Microsoft Azure Data Lake Analytics برای پردازش مجموعه‌های داده عظیم، پاسخ داده‌اند.
یکی دیگر از محصولات نوظهور فناوری‌ها و خدمات ابری به هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی مربوط می‌شود. این فناوری‌ها طیف وسیعی از خدمات هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی آماده برای استفاده مبتنی بر ابر را برای نیازهای مشتری ارائه می‌کنند. Amazon Machine Learning، Amazon Lex، Amazon Polly، Google Cloud Machine Learning Engine و Google Cloud Speech API نمونه هایی از این خدمات هستند.
