نقش حیاتی طبقه بندی حوادث و ارتباط آن با ایزو 27035
در این مقاله در ایران گواه به نقش حیاتی طبقه بندی حوادث و ارتباط آن با ایزو 27035 خواهیم پرداخت. در جهانی که تکنولوژی به سرعت پیش می‌رود و تمام چیزها به هم مرتبط می‌شوند، سازمان‌ها به تجربه رویدادهای غیرمنتظره‌ای که می‌توانند اختلال‌ها ایجاد کنند و اطلاعات حساس را در معرض خطر قرار دهند، می‌پردازند. برای مدیریت مؤثر این وضعیت‌ها، سازمان‌ها به طبقه‌بندی حوادث، معروف به Incident Classification، تکیه می‌کنند.
مفهوم طبقه بندی حوادث
طبقه بندی حوادث فرآیندی است که حوادث را بر اساس شدت، تأثیر و فوریت آنها دسته‌بندی می‌کند تا اولویت‌بندی مناسبی برای مدیریت حوادث و تخصیص منابع به آنها انجام شود. سازمان‌ها می‌توانند با انواع مختلفی از حوادث مثل حوادث فناوری اطلاعات، حوادث امنیت فیزیکی، حوادث بهداشتی و ایمنی، خرابی سیستم و موارد مشابه روبه‌رو شوند.
به این ترتیب، ارزیابی شدت هر حادثه به سازمان‌ها کمک می‌کند تا در تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی آینده خود مؤثرتر عمل کنند. ممکن است حوادث فناوری اطلاعات، حوادث امنیتی و سایر اختلالات به طور همزمان رخ دهند. طبقه‌بندی این حوادث به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا استراتژی‌های پاسخ خود را سفارشی‌سازی کرده، زمان خرابی را کاهش داده، داده‌ها را محافظت نمایند و از شهرت خود مراقبت کنند.
معیارهای طبقه‌بندی حوادث و استاندارد ISO/IEC 27035
برای انجام طبقه‌بندی مؤثر حوادث، سازمان‌ها باید معیارهایی را تعیین نمایند که معمولاً عواملی نظیر شدت حادثه، تأثیر آن، فوریت، پیامدهای احتمالی و میزان دسترسی را در نظر بگیرند. یک چارچوب معتبر که در مدیریت حوادث امنیت اطلاعات و ترتیب پاسخ‌ها به آنها به کار می‌آید، استاندارد ISO/IEC 27035 می‌باشد.
ISO/IEC 27035 یک استاندارد جهانی شناخته‌شده است که راهنمایی‌هایی را در مورد چگونگی پاسخگویی به حوادث امنیتی در حوزه امنیت اطلاعات ارائه می‌دهد. این استاندارد به سازمان‌ها در کاهش تأثیر حوادث و پاسخگویی به آنها کمک می‌کند. طبقه‌بندی حوادث یک جزء از مدیریت حوادث است، زیرا به درک ماهیت و شدت هر حادثه کمک می‌کند.
ISO/IEC 27035 با ارائه یک چارچوب قابل اجرا برای طبقه‌بندی حوادث بر اساس ویژگی‌های آنها، فرآیند طبقه‌بندی حوادث را تسهیل می‌کند. این استاندارد ویژگی‌های مختلفی را تعیین می‌کند، از جمله منشأ حادثه، نوع حمله و پیامدهای احتمالی آن. با بهره‌گیری از این رویکرد طبقه‌بندی، سازمان‌ها می‌توانند تلاش‌های خود را در پاسخگویی به حوادث، تخصیص منابع و بهبود وضعیت امنیتی خود را به بهترین شکل ممکن مدیریت نمایند.
فرآیند طبقه‌بندی حوادث
در جهت تسهیل تلاش‌های واکنش به حوادث، داشتن یک فرآیند مشخص برای طبقه‌بندی حوادث بسیار حائز اهمیت می‌باشد. این فرآیند شامل چند مرحله اصلی است:
- شناسایی حادثه: این مرحله ابتدایی، شناسایی حوادث امنیتی را در بر می‌گیرد. این شناسایی می‌تواند از طریق روش‌های مختلفی مانند سیستم‌های تشخیص نفوذ، گزارش‌های کارکنان، نظارت امنیتی یا هشدارهای خودکار انجام شود.
- ثبت حوادث: پس از شناسایی حوادث، ثبت دقیق اطلاعات مرتبط با آنها در یک گزارش مرجع بسیار اهمیت دارد. این گزارش در طول فرآیند طبقه‌بندی به عنوان منبعی معتبر عمل می‌کند.
- تریاژ اولیه: در این مرحله، ارزیابی اولیه حادثه صورت می‌پذیرد. تیم واکنش به حوادث، اطلاعات را مورد بررسی قرار داده تا تشخیص دهد آیا حادثه به عنوان یک موضوع امنیتی مهم قابل توجه است و آیا نیاز به تحقیقات بیشتری دارد یا خیر.
- جمع‌آوری اطلاعات: پس از تایید حادثه، تیم پاسخ، تمام اطلاعات مرتبط با آن را جمع‌آوری می‌کند. این شامل اطلاعات سیستم‌های تحت تأثیر، گزارش‌های شبکه، حساب‌های کاربری و سایر منابع مرتبط می‌شود.
- ویژگی‌های طبقه‌بندی حادثه: برای کمک به طبقه‌بندی حوادث، استاندارد ISO/IEC 27035 مجموعه‌ای از ویژگی‌ها را برای طبقه‌بندی ارائه می‌دهد. این ویژگی‌ها شامل تشخیص منبع حادثه (داخلی یا خارجی) و نوع حمله می‌شود. همچنین، تأثیر حادثه بر دارایی‌ها، محرمانگی، یکپارچگی و دسترسی به اطلاعات را شناسایی می‌کند.
- تصمیم طبقه‌بندی: با توجه به تمام اطلاعات جمع‌آوری شده و در نظر گرفتن ویژگی‌های طبقه‌بندی، تیم‌های حوادث هر حادثه را در دسته‌بندی مناسب قرار می‌دهند.
- مستندات حادثه: داشتن مستندات مناسب برای ثبت فرآیند طبقه‌بندی و منطق پشت تصمیمات طبقه‌بندی ضروری است. این مستندات به عنوان یک سند مرجع در فرآیند تحقیق و تجزیه و تحلیل کمک می‌کنند.
- گزارش‌دهی: بر اساس سیاست‌ها و مقررات سازمان، ممکن است لازم باشد رویدادها به ذینفعان، مدیریت یا مقامات خارجی گزارش شوند. طبقه‌بندی دقیق حوادث تضمین می‌کند که اطلاعات دقیق و مرتبط در گزارش ارائه می‌شود.
- واکنش و کاهش: پس از طبقه‌بندی حادثه، تیم واکنش به حادثه می‌تواند استراتژی‌های مناسب برای واکنش و کاهش تأثیر بر اساس شدت و تأثیر حادثه را پیاده‌سازی کند.
- بهبود مستمر: پس از حل و فصل یک حادثه، سازمان‌ها می‌توانند فرآیند طبقه‌بندی حوادث و روش‌های واکنش خود را مورد بررسی قرار داده و فرصت‌های بهبود را شناسایی نمایند. هدف این بررسی بهبود مستمر و بهینه‌سازی است.
سطوح طبقه‌بندی حوادث
در تعیین اولویت اقدامات پاسخ، سطوح شدت نقش مهمی ایفا می‌کنند. با تخصیص سطوح شدت، تیم‌های واکنش به حادثه می‌توانند حوادث را بر اساس تأثیر آنها بر عملیات تجاری، یکپارچگی داده‌ها و اعتماد مشتری، اولویت‌بندی کنند.
به عنوان مثال، حوادث طبقه‌بندی‌شده به عنوان “شدت کم” ممکن است نیاز به فرآیند حل و فصل داشته باشند، در حالی که مواردی که به عنوان “شدت بحرانی” شناخته می‌شوند، نیاز به اقدامات فوری و مشارکت در سطح بالاتری دارند. تعیین مناسب سطوح طبقه‌بندی حوادث، تضمین می‌کند که منابع لازم به سرعت برای مدیریت مسائل به‌کار گرفته می‌شوند.
| طبقه بندی حوادث | شرح |
| حوادث با شدت بحرانی | حوادث با بالاترین سطح شدت یک تهدید جدی و فوری برای عملیات تجاری، یکپارچگی داده ها یا ایمنی مشتری ایجاد می کند. حوادث بحرانی نیاز به توجه فوری و واکنش تشدید شده برای به حداقل رساندن خسارات احتمالی و بازگرداندن سریع عملیات عادی دارند. به عنوان مثال نقض امنیت سایبری، بلایای طبیعی، حملات باج افزار و غیره. |
| حوادث با شدت بالا | حوادثی که تأثیر قابل‌توجهی بر عملیات یا داده‌های تجاری دارند، اگرچه به اندازه بالاترین سطح شدت حیاتی نیستند. حوادث بالا نیاز به واکنش سریع و حل و فصل برای جلوگیری از تشدید بیشتر و کاهش پیامدهای بالقوه بر بهره وری و اعتماد مشتری دارند. به عنوان مثال قطعی سرور، اختلال در زنجیره تامین، حوادث سلامتی کارکنان و غیره. |
| حوادث با شدت متوسط | حوادث با تأثیر متوسط ممکن است باعث اختلال شوند، اما پیامدهای آنها قابل کنترل تر است و به سازمان ها اجازه می دهد بدون تشدید فوری به طور مؤثر واکنش نشان دهند. با این وجود، حل و فصل به موقع همچنان ضروری است. به عنوان مثال کاهش سرعت شبکه، خطاهای ورود اطلاعات و قطع برق محلی. |
| حوادث با شدت کم | حوادثی که کمترین تأثیر را بر عملیات تجاری دارند، اغلب شامل مسائل مجزا یا اختلالات جزئی هستند که تهدید قابل توجهی ایجاد نمی کنند. حوادث کم نیاز به توجه دارند، اما می‌توان آنها را بدون فوریت حل کرد و به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا در چارچوب‌های زمانی پاسخ استاندارد به آنها رسیدگی کنند. به عنوان مثال نقص چاپگر، آسیب های جزئی به تجهیزات، یا اشکال موقت شبکه. |
بهترین روش‌های طبقه‌بندی حوادث
تشکیل یک سیاست مشخص برای طبقه‌بندی حوادث، به‌منظور تضمین پاسخگویی کارآمد، بسیار حائز اهمیت است. این سیاست باید شامل معیارهایی برای طبقه‌بندی و دسته‌بندی مختلف حوادث، همچنین پروتکل‌هایی برای تشدید موارد، گردد. همچنین اهمیت آموزش تیم‌های واکنش به حوادث به‌منظور اجرای مؤثر فرآیند طبقه‌بندی بیشتر می‌شود. ادغام طبقه‌بندی حوادث در ابزارها و سیستم‌های مدیریتی، پیگیری، گزارش‌دهی و تجزیه‌وتحلیل حوادث را آسان‌تر می‌نماید.
طبقه‌بندی حوادث در زمینه امنیت سایبری
در محیطی که تهدیدات سایبری به سرعت در حال تغییر هستند، دسته‌بندی حوادث در پیشگیری از حملات و حفاظت از اطلاعات حائز اهمیت است. با ترکیب دسته‌بندی حوادث در استراتژی‌های امنیت سایبری، سازمان‌ها قادر خواهند بود به سرعت ماهیت و میزان حمله را تشخیص دهند.
طبقه‌بندی حوادث امنیت سایبری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا با تجزیه‌وتحلیل روند رویدادها، تهدیدات را سریع شناسایی نمایند، که به نوبه‌خود ایشان را قادر می‌سازد تا با تهدیدات در حال تکامل به سرعت اقدامات امنیتی را هماهنگ کنند. با دسته‌بندی حوادث بر اساس شدت، سازمان‌ها می‌توانند منابع خود را به طور موثر برای موارد پرخطر تخصیص دهند.
علاوه بر این، بهره‌گیری از راهبردهای پاسخ مناسب، توجه به‌موقع را تضمین می‌کند و به مدیریت خودکار حوادث کمک می‌نماید، که این امر به حل و فصل حوادث کمک می‌کند. تجزیه‌وتحلیل پیش‌بینی‌کننده روندها را شناسایی می‌نماید، آمادگی را افزایش می‌دهد و سیاست‌های امنیتی را بهبود می‌بخشد. همچنین طرح‌ها را با توجه به پیش‌بینی تهدیدها اجرا می‌نماید و اقدامات پیشگیرانه را انجام می‌دهد.
چالش‌ها و راه‌حل‌های طبقه‌بندی حوادث
پیاده‌سازی یک سیستم برای طبقه‌بندی حوادث می‌تواند با چالش‌های بسیاری همراه باشد. موانعی وجود دارند که ممکن است افراد با آنها روبرو شوند، مانند ماهیت دسته‌بندی حوادث و مدیریت چندین حادثه به‌طور همزمان. سازمان‌ها نیز ممکن است با چالش‌های دیگری مانند ذهنیت و سوگیری‌های احتمالی، محدودیت در تحلیل داده‌ها، کمبود ارتباطات، پیچیدگی‌ها، مقاومت در برابر تغییر، عدم تطابق در اجرا، عدم حمایت مدیریت ارشد و غیره مواجه شوند. استفاده از الگوریتم‌ها و بهره‌گیری از تخصص‌ها در فرآیند می‌تواند به بهبود کل فرآیند کمک نماید، مدیریت بحران را موثرتر سازد و اشتباهات را به حداقل برساند.
سازمان‌ها می‌توانند با تدوین دستورالعمل‌های واضح، انجام بازبینی‌های منظم و به‌روز معیارها برای تطابق با تهدیدات در حال تغییر، چالش‌های طبقه‌بندی حوادث را پشت سر بگذارند. آنها همچنین باید در توسعه ابزارها و تجزیه‌وتحلیل‌ها برای بهبود مدیریت حوادث سرمایه‌گذاری نمایند، آموزش‌هایی را به ارتقاء آگاهی پاسخ‌دهندگان اختصاص دهند و ساختارهای تصمیم‌گیری برای دسته‌بندی موثر را ایجاد کنند. اولویت‌بندی منابع، تدوین آموزش‌های جامع و تدوین سیاست‌های کلی سازمان، به همراه آموزش مدیریت ارشد درباره مزایای آن، به دسته‌بندی موفق حوادث و تأثیر مثبت آن بر امنیت سایبری و مدیریت ریسک، کمک می‌نماید.
طبقه‌بندی حوادث و هماهنگی واکنش به حادثه
همکاری مؤثر میان تیم‌های واکنش به حادثه و تیم‌های طبقه‌بندی حادثه، برای اطمینان از پاسخ هماهنگ بسیار حائز اهمیت است. وجود ارتباط و به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات برای هماهنگ‌سازی دسته‌بندی حوادث با استراتژی‌های پاسخ و بازیابی، بسیار حائز اهمیت است. این همچنین در تعیین چارچوب زمانی برای پاسخ به حوادث نقش دارد و تضمین می‌کند که مسائل با اولویت بالا به‌درستی مورد توجه قرار می‌گیرند.
همانطور که مشاهده می‌شود، دسته‌بندی حوادث نقش مهمی در تضمین تاب‌آوری سازمان‌ها از طریق توانمندسازی آنها در اولویت‌بندی و پاسخگویی مؤثر ایفا می‌کند. چارچوب‌هایی مانند ISO/IEC 27035 این فرآیند را با افزایش اقدامات امنیتی تقویت می‌کند. شناسایی کامل، دسته‌بندی و پاسخ به حوادث، اهمیت همکاری گروهی را در تخصیص منابع و حل مسائل فوری تاکید می‌نماید. با پیشرفت فناوری، دسته‌بندی حوادث همچنان به‌عنوان یک راهنمای اصولی در یاری دهی به سازمان‌ها برای مقابله با اختلالات و چالش‌های سایبری عمل می‌نماید.
