ایزو 16128 مخصوص مواد آرایشی و بهداشتی

استاندارد ایزو 16128 شامل تعاریف و معیارهای فنی و تخصصی برای اصطلاحات “طبیعی” و “ارگانیک” در صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی را مشخص می‌کند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده، علیرغم استفاده گسترده از اصطلاح “طبیعی” در محصولات مراقبت شخصی، تا قبل از این به طور رسمی این اصطلاح را تعریف نکرده و هیچ گونه دستورالعملی را در مورد استفاده از آن منتشر نکرده بود.

استاندارد ایزو 16128 اهمیت دقت و پایبندی به شیوه‌های صنعتی خوب را برای تولیدکنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی تأکید می‌کند. این استاندارد نیازی به گواهینامه ندارد و هیچ لوگویی برای چسباندن روی محصول نهایی وجود ندارد. با این حال، امکان درج محتوای طبیعی یا ارگانیک روی بسته‌بندی محصول وجود دارد.

ایزو 16128 به دو بخش تقسیم می‌شود: بخش اول (ISO 16128-1) که در فوریه 2016 منتشر شد، مواد تشکیل‌دهنده آرایشی و بهداشتی را دسته‌بندی می‌کند، و بخش دوم (ISO 16128-2) که در سپتامبر 2017 منتشر شد، راهنمایی برای محاسبه شاخص طبیعی بودن دسته‌بندی مواد آرایشی ارائه می‌دهد.

این استاندارد فقط برای چهار دسته از مواد تشکیل‌دهنده تعیین درصد طبیعی بودن را انجام می‌دهد و به برندها امکان می‌دهد درصد منشاء طبیعی یا بیولوژیکی محصولات خود را مشخص کنند و این درصد را روی بسته‌بندی‌ها نوشت. این استاندارد ارتباطی با برچسب‌های لوازم آرایشی ارگانیک ندارد و الزامات آن‌ها را تنظیم نمی‌کند، بلکه به تامین‌کنندگان و تولیدکنندگان راهنمایی می‌دهد تا در تعریف مواد طبیعی و ارگانیک از آن استفاده کنند.

تعریف محصولات ارگانیک مطابق با استاندارد ایزو 16128

در ارائه تعریف محصولات به عنوان طبیعی، ارگانیک یا معدنی، از یکی از روش‌های مشخص شده در استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ استفاده می‌شود. برای این منظور، باید محصول حاوی بیش از ۵۰٪ مواد ارگانیک باشد. باید توجه داشت که استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ به عنوان یک راهنمای محاسبه و طبقه‌بندی مواد مراقبت شخصی به کار می‌رود و یک گواهینامه نمی‌باشد. هدف نهایی این استاندارد کمک به انتخاب مواد تشکیل‌دهنده در فرآیند فرمولاسیون محصولات است تا بتوانیم به تقاضای رو‌به‌رشد مصرف‌کنندگان برای محصولات آرایشی طبیعی پاسخ دهیم.

معایب استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸

استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ با خودش خطراتی ایجاد می‌کند که باید به آن توجه داشت:

1. عدم دقت در شاخص منشاء طبیعی: این استاندارد محصولاتی که حاوی بیش از ۵۰٪ مواد خام طبیعی باشند را در “شاخص منشاء طبیعی” قرار می‌دهد. این امر ممکن است به معنای تضمین کیفیت با کیفیت پایین‌تری از مواد نیمه‌طبیعی باشد.
2. عدم ممنوعیت مواد پتروشیمی: استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ فقط به تعیین درصد منشاء طبیعی و بیولوژیکی محصول می‌پردازد و مواد ممنوعه و فرآیندهای ممنوعه را مشخص نمی‌کند. این ممکن است باعث شود که نام تجاری محصولات به عنوان “محصول طبیعی” تبلیغ شود، حتی اگر درصد کمی از ترکیبات مصنوعی در محصول وجود داشته باشد.
3. عدم کنترل: استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ به صورت خوداظهاری صادر می‌شود و صحت ادعاها بررسی نمی‌شود. بنابراین، اعلامیه‌ها و درصدهای نوشته شده روی محصولات توسط تامین‌کنندگان مواد تشکیل‌دهنده تعیین می‌شود و هیچ مرجع مستقلی این ادعاها را بررسی نخواهد کرد. بنابراین، باید به حسن نیت تامین‌کنندگان اعتماد کرد.

استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ – بخش اول

در فوریه ۲۰۱۶، بخش اول استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ منتشر شد. این استاندارد به دسته‌بندی‌های زیر برای مواد آرایشی می‌پردازد:

1. مواد تشکیل‌دهنده طبیعی
2. مواد طبیعی مشتق شده
3. مواد ارگانیک
4. مواد ارگانیک مشتق شده

ایزو ۱۶۱۲۸ – بخش دوم

در سپتامبر ۲۰۱۷، بخش دوم استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ منتشر شد. این بخش به توضیح محاسبه منشاء طبیعی یا ارگانیک برای دسته‌های ذکر شده در بخش اول پرداخته است. شاخص‌های زیر برای مواد آرایشی قابل محاسبه هستند:

1. شاخص طبیعی
2. شاخص منشاء طبیعی
3. شاخص ارگانیک
4. شاخص منشا آلی

بررسی اجمالی ایزو ۲-۱۶۱۲۸

در صورتی که یک عنصر با تعریف “مواد طبیعی” مطابقت داشته باشد، “شاخص منشاء طبیعی” برابر با ۱ و در غیر این صورت ۰ است. برای محاسبه درجه منشاء طبیعی یک عنصر می‌توان وزن مولکولی یا محتوای اتم‌های کربن احیا کننده را به عنوان مثال استفاده کرد. اگر “شاخص منشاء طبیعی” بین ۰ و ۱ باشد، آنگاه ماده مشتق شده طبیعی است. همین منطق در مورد “منشا آلی” نیز صدق می‌کند.

با استفاده از شاخص‌های مذکور، می‌توان درجه منشاء طبیعی محصولات آرایشی نهایی را نیز محاسبه کرد. این مقدار بین ۰ تا ۱۰۰ درصد است و می‌تواند با یا بدون محتوای آب در فرمول محاسبه شود. استاندارد ایزو ۱۶۱۲۸ تفاوت‌هایی را بین دسته‌های مختلف مواد تشکیل‌دهنده مد نظر قرار می‌دهد که عبارت‌اند از:

1. محتوای طبیعی
2. محتوای منشاء طبیعی
3. محتوای ارگانیک
4. محتوای منشا آلی

این استاندارد به عنوان مکملی مهم به استانداردهای ISO موجود معرفی شده است و توجه تولیدکنندگان را به خود جلب کرده است. بنابراین، بسیاری از تامین کنندگان مواد خام اکنون اطلاعات مربوط به شاخص‌های منشاء طبیعی و ارگانیک مواد تشکیل‌دهنده خود را در اختیار تولیدکنندگان محصولات آرایشی و بهداشتی قرار می‌دهند.