نشان CE (سی ای) مخفف چیست, چرا مهم است؟
نشان CE چیست؟ نشان CE مخفف عبارت فرانسوی “Conformité Européene” است که در لغت به معنای “انطباق اروپایی” است. علامت انطباق محصول با استانداردهای اتحادیه اروپا نشان CE (سی ای) می باشد. با درج علامت CE روی محصولات شما می توانید کالای خود را به اتحادیه اروپا EEA صادر کنید.
درج لوگو CE روی محصول باعث اطمینان مشتری در مورد ایمنی محصول شده و توان رقابتی شما در بازارهای بین المللی را افزایش می دهد. انطباق استاندارد محصول شما با استانداردهای اتحادیه اروپا موجب دریافت گواهینامه CE توسط مرجع صدور CE می شود. اما نشان CE (سی ای) دقیقاً چیست و چرا درج لوگو علامت CE روی محصولات مهم است.
نشان CE مخفف عبارت فرانسوی “Conformité Européene” است که در لغت به معنای “انطباق اروپایی” است.
این مقاله توسط تیم فنی شرکت ایران گواه مکتوب شده و هدف از انتشار این مقاله صرفاً اطلاعات رسانی برای تولیدکنندگان و کسب اطلاعات در مورد استاندارد اتحادیه اروپا جهت صادرات محصول است. ما توسط مقاله “نشان CE (سی ای) مخفف چیست, چرا مهم است”، موضوعات زیر را بررسی می کنیم.
CE مخفف چیست؟
استاندارد CE نشان اعلامیه انطباق محصول با قوانین اتحادیه اروپا EU می باشد. CE مخفف Conformité Européene به معنای “انطباق اروپایی” است. نشان استاندارد CE یک علامت گواهی است که بر روی انواع خاصی از محصولات چسبانده می شود که با قوانین و استانداردهای اتحادیه اروپا در مورد بهداشت، ایمنی و حفاظت از محیط زیست منطبق باشند.
استاندارد CE نشانگر کیفیت یا علامت گواهی نیست. نشان CE مارک مانند اعلامیه انطباق FCC است که برای فروش دستگاه های الکترونیکی خاص در ایالات متحده استفاده می شود.
تاریخچه به وجود آمدن استاندارد CE چگونه می باشد؟
تاریخچه CE چیست؟ در سال 2007 میلادی نشان CE از کلیه دستورالعمل ها حذف و مارک CE جایگزین نشان CE شد. CE MARK براساس دستورالعمل EC/2007/47 طی یک سند 35 صفحه ای توسط پارلمان اروپا تایید و جهت درج علامت CE مارک روی محصولات استفاده می شود.
0 تا 100 تاریخچه ایجاد استاندارد CE به شرح زیر است:
ریشه های استانداردسازی اروپایی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم باعث جهانی شدن ایده ها، تجارت و هنجارها نهفته است. جنگ جهانی اول روند افزایش پیوستگی جهانی و ایجاد استانداردهای بین‌المللی را متوقف کرد، اما در دوره بین جنگ جهانی دوم، جامعه ملل چارچوب های جدیدی را برای همکاری های اقتصادی تصور کرد و سازمان هایی مانند اتاق بازرگانی بین المللی (ICC) از آزادسازی تجارت با موارد مشترک حمایت کردند.
با این حال، پیشنهادات اولیه برای هماهنگی اقتصادی بین‌المللی راه را برای طرح های پس از جنگ برای نظم جهانی جدید هموار کرد که در آن ادغام اقتصادی می‌تواند در نهایت ثبات را تضمین کند. پس سازمان های بین المللی همانند سازمان ملل متحد، کمیسیون های اقتصادی اروپایی، سازمان همکاری اقتصاد و توسعه (OECD) و جامعه اقتصادی اروپا (EEC) گردهم آمدند تا نظام نیاز به هنجارها و استانداردهای مشترک و تقاضا برای دستگاهی جهت هماهنگ سازی را تشکیل دهند.
سازمان بین المللی استاندارد (ISO) به موازات سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا در اواسط دهه 1940 تأسیس شد و جایگاه برجسته ای را در تمرکز سازمان های بین المللی در ژنو اشغال کرد و اسناد استاندارد را به سازمان های بین دولتی دیگر ارائه کرد. استانداردسازی مرکزی برای پروژه جهانی یکپارچگی اقتصادی بود.
همانطور که پروژه اروپایی در دهه 1950 شکل گرفت و کشورهای اروپای غربی بین المللی گرایی انجمن خود را توسعه دادند، استانداردها اهمیت جدیدی پیدا کردند.
آنها به مکانیسم هایی برای ادغام از طریق حذف موانع تجارت و به همان اندازه برای تقویت انحصار توافقنامه EEC برای بازار مشترک ساخته شده بین فرانسه، آلمان، ایتالیا و کشورهای بنلوکس در معاهده 1957 رم تبدیل شدند. بین سال 1957 میلادی تا 1959 کشورهای اروپایی دیگری همانند اتریش، دانمارک، نروژ، پرتغال، سوئد، سوئیس و انگلستان درخواست ورود دادند و انجمن تجارت آزاد اروپا (EFTA) را در ژانویه 1960 تشکیل داد.
دوگانگی متن استاندار بین اتحادیه اروپا EEC و EFTA باعث شد تا کارآفرین مطرح سوئدی اوله استورن رهبری ایجاد استاندارد یکپارچه در اتحادیه اروپا را برعهده بگیرد. سپس کمیته اروپایی هماهنگ هنجارها (CEN) در سال 1961 میلادی ایجاد شد. ماموریت CEN از ابتدا، ترویج تجارت آزاد در سراسر قاره از طریق توسعه استانداردهای مشترک همچنین نظارت برسه انجمن مهم اروپایی همانند سازمان استاندارد آلمان DIN، انجمن فرانسه AFNOR و موسسه استاندارد بریتانیا BSI.
دولت فرانسه در سال 1966 میلادی با همکاری جمهوری فدرال آلمان (BRD) و موسسه استاندارد بریتانیا (BSI) موافقت کردند کمیته سه جانبه استانداردسازی، زیر گروهی از CEN با هدف تسریع پیشرفت گروه بزرگ تر به سمت هماهنگ سازی، تشکیل دهند. این کمته در سال دو الی سه بار تشکیل جلسه می دادند تا استاندارد مربوط به خودرو و چارچوب های قانونی برای اجرای استانداردها در مورد هنجارهای موارد کلیدی مانند تجهیزات اداری و ماشین ابزار توافق نامه هایی امضا نمایند.
در سال 1971، در آستانه اولین توسعه اتحادیه اروپا که شامل بریتانیا، ایرلند و دانمارک بود، هیئت بریتانیا در کمیته سه جانبه تاکید کرد که “اکنون ضروری است که سیستم هماهنگ CENEL به طور کامل به کار گرفته شود”. یک علامت به مصرف کنندگان در سراسر منطقه اقتصادی اروپا نشان می دهد که یک محصول دارای مشخصات EEC است.
در حالی که کمیته در آن زمان نتوانست ایده علامت انطباق را بیشتر پیش ببرد، این پیشنهاد اولیه برای صدور گواهینامه انطباق با استانداردهای منطقه ای اولین لایه پایه ای را برای آنچه در نهایت به علامت CE تبدیل می شود، ایجاد کرد. علی رغم این دستاوردها کمیته CENEL دستاوردهای کمی جهت انطباق استاندارد به دست آورد.
در بحبوحه رقابت جهانی در محاسبات در اوایل دهه 1970 و ایجاد سازمان های قبلی برای استانداردهای الکتروتکنیکی، بخش بسیار استراتژیک الکتروتکنیکی سازمان استانداردهای منطقه ای منسجم تری به نام CENELEC (دسامبر 1972) ایجاد کرد. کمیته فنی CENELEC در اولین فرصت برای تمرکز کردن منافع اروپایی جهت تعیین دستور کار استاندارد ایزو و کمیسیون بین‌المللی الکتروتکنیکی (IEC) استفاده کرد، و مهم ترین پیشرفت در استانداردسازی منطقه ای را تنها چند ماه بعد با ایجاد دستورالعمل ولتاژ پایین (73/23/EEC) در سال 1973 را به دست آورد.
در این دوره از دهه های 1960 و 1970، رویکرد کمیسیون به مقررات فنی در اتحادیه اروپا ناکارآمد بود. این سازمان تلاش کرد تا ناهمگونی الزامات بین کشورهای عضو را از طریق هماهنگ سازی، جایگزینی قوانین ملی با قوانین اروپایی برطرف کند. اما تلاش‌های آن برای تعیین مستقل اینکه چه مشخصاتی برای هماهنگ کردن کالاها در کشورهای عضو مورد نیاز است، سلسله مراتبی، سخت‌گیرانه و خودسرانه بود. علاوه بر این، مشغله آن به مسائل داخلی EC مانع از همکاری نزدیکتر با CEN شد که متعهد به همکاری منطقه ای گسترده بود.
در اوایل دهه 1980، کمیسیون پیشنهاد کرد که جامعه باید رویه ای را برای هماهنگ کردن استانداردها و مقررات در سطح منطقه ای برای جلوگیری از افزایش موانع فنی جدید ایجاد کند. دستورالعمل اطلاعات متقابل (83/189/EEC)، که در مارس 1983 به تصویب رسید و در 1 ژانویه 1985 اجرا شد، به مکانیسم اولیه ای تبدیل شد که توسط آن منطقه اقتصادی اروپا می توانست تحولات قانون گذاری ملی را بین کشورهای عضو هماهنگ کند.
با این دستورالعمل، کمیسیون شروع به مشاهده سازمان های استاندارد منطقه ای CEN و CENELEC به عنوان شریک در فرآیند هماهنگ سازی با اطلاعات مربوط به مشخصات فنی ملی کرد که کمیسیون برای از بین بردن موانع تجارت به شدت به آن نیاز داشت. قابل ذکر است، درست مانند کمیسیون، دبیرخانه EFTA نیز در سال 1983 موافقت کرد با CEN/ELEC همکاری کند. همچنین، در آوریل 1984، EC و EFTA توافقنامه اعلامیه لوکزامبورگ را امضا کردند که گردش آزاد کالاها را بین این دو فراهم کرد.
در پیوند با این توافق، EFTA کمیته خود را در مورد موانع فنی تجارت (کمیته TBT) ایجاد کرد، که به طور منظم با کمیسیون در مورد مسائل هماهنگ سازی و استانداردها در سیاست صنعتی شروع به جلسات کرد. با تکیه بر این شتاب، کمیسیون در ماه مه 1985 کتاب سفیدی را تهیه کرد که در آن پیشنهادهای ملموسی برای «تکمیل بازار داخلی» از طریق «رویکرد جدید برای هماهنگ سازی و استانداردسازی فنی» برشمرده شد.
در ادامه، در بخش هایی که موانع تجارت ایجاد می‌شود، مقررات ملی متفاوت و موجه مربوط به سلامت و ایمنی شهروندان و حفاظت از مصرف کننده و محیط‌زیست، هماهنگ سازی قانون گذاری تنها به وضع الزامات اساسی محدود می‌شود که مطابقت با آن ها به یک محصول حق می‌دهد فروش آزاد در منطقه اقتصادی اروپا را به دست آورد.
کمیسیون به جای تعیین مشخصات فنی دقیق، تنها به انطباق با فهرست کوتاهی از الزامات ضروری نیاز دارد، که سپس اساس دستورالعمل های جدید در بخش های کلیدی (مشابه دستورالعمل ولتاژ پایین 1973) را تشکیل می دهد. CEN، CENELEC، ETSI و نه مقامات دولتی، مسئول توسعه استانداردهای منطقه ای شدند.
گروه های کاری این نهادهای استاندارد شامل «کارشناسان فنی» از طیف گسترده ای از سهامداران، از جمله کسب وکار بودند که به اطمینان از پذیرش گسترده استانداردهایی که آنها توسعه دادند، کمک کرد. کمیسیون تصمیم گرفت که اهداف قانونی خود را در “ارجاع به استانداردها” با ترکیب هماهنگی کامل اهداف مورد بحث (ایمنی و غیره) با رویکرد انعطاف پذیر ابزارها (استانداردسازی) هماهنگ کند.
تنها چند ماه پس از آنکه کتاب سفید کمیسیون در سال 1985 رویکرد جدید را آغاز کرد، کشورهای عضو اتحادیه اروپا با اولین اصلاحات اساسی نهادی جامعه از زمان تأسیس معاهده رم که در سال 1957 امضا شد موافقت کردند. شاید قوی ترین بیان موضع کسب و کار در این مورد از میزگرد اروپایی صنعت گران (ERT) داشته باشند، گروهی از رهبران تجاری که از یکپارچگی بازار به طور کلی و توسعه استانداردهای مشترک به طور خاص حمایت کردند.
واکنش های صنعت به رویکرد جدید و علامت EC که بعدها به نشان CE تبدیل شد متفاوت بود. برخی از شرکت ها، به ویژه شرکت های بزرگ با منابع مورد نیاز برای ارزیابی انطباق و فرآیند صدور گواهی CE، از آنچه به عنوان «گذرنامه بازار» برای کالاهای خود می‌دانستند، استقبال کردند. علامت EC وسیله ای برای تضمین شهرت و سهم بازار، راهی برای متمایز کردن محصولات و متقاعد کردن مصرف‌کنندگان در مورد کیفیت آنها در یک بازار جهانی شلوغ و فزاینده را نوید می‌دهد.
در نتیجه، شرکت های سازگار معمولاً می‌خواستند سرمایه گذاری خود را در دریافت نشان CE با بیان یک موقعیت میانه رو در بحث های خود با سیاست گذاران تقویت کنند. آنها می‌خواستند از نشان CE به عنوان راهی برای متمایز کردن محصولاتشان استفاده کنند، اما نسبت به الزامات نیز محتاط بودند.
شرکت های دیگر، اغلب شرکت های کوچک تر و متوسط، نگران هزینه های بالای سازگاری انطباق با دستورالعمل های تدوین شده همینطور دریافت نشان CE و درج آن روی محصول بودند. برای مشاغل بدون سرمایه مورد نیاز برای ارائه نمونه های اولیه برای آزمایش و ایجاد تغییرات تولید قبل از ورود به بازار، علامت انطباق CE یک مانع بزرگ بود.
همانطور که کمیسیون بر روی موارد متعدد دستور کار مورد نیاز برای تکمیل بازار واحد تا سال 1992 کار می کرد، نیاز به ابزار سیاستی انعطاف پذیرتر و پروتکل های واضح تر برای ارزیابی انطباق نشان EC را تشخیص داد تا موانع غیر تعرفه ای برای تجارت بین کشورهای عضو حذف شود.
به دنبال سمپوزیومی در مورد آزمایش و صدور گواهینامه EC که در ژوئن 1988 در بروکسل برگزار شد، که با حضور گسترده نمایندگان صنعت و با توجه به سؤالات سایر مؤسسات در مورد اینکه دقیقاً چگونه «مفهوم “مارک EC” باید درک شود، کمیسیون پیشنهاد خود را برای تصمیم شورا در مورد «رویکرد جهانی به ارزیابی انطباق و صدور گواهینامه» ارائه کرد.
این پیشنهاد بر اساس یافته های گزارش های کمیسیون است که شکاف هایی را در فرآیند ارزیابی انطباق EC و نیاز فوری به اصلاحات در صورت تکمیل بازار داخلی تا مهلت 1992 نشان می‌دهد. تلاش شد تمام عناصر مختلف منجمله ارزیابی انطباق، سیستم های کیفیت، گواهی نامه و مستندات اعتباربخشی را گرد هم آورد که وقتی به دقت و به درستی مونتاژ شوند، به جامعه به عنوان یک کل خط‌مشی کیفیت جامع که بخشی ضروری از هر صنعتی است ارائه دهد.
بنابراین اصطلاحی که در ابتدا توسط اتحادیه اروپا مورد استفاده قرار می گرفت EC بود که طبق دستورالعمل EEC/93/68 در سال 1993 به طور رسمی علامت CE برای انطباق محصول با انطباق استاندارد اروپا در نظر گرفته شد. حروف “CE” مخفف عبارت فرانسوی”Conformité Européene” است که در لغت به معنای “انطباق اروپایی” است. نشان CE (سی ای) اکنون در تمام اسناد رسمی اتحادیه اروپا استفاده می شود.
در سال 2007 میلادی نشان CE از کلیه دستورالعمل ها حذف و مارک CE جایگزین نشان CE شد. CE MARK براساس دستورالعمل EC/2007/47 طی یک سند 35 صفحه ای توسط پارلمان اروپا تایید و جهت درج علامت CE مارک روی محصولات استفاده می شود.
چرا درج CE مارک روی محصولات مهم است؟
با تاریخچه استاندارد مارک CE آشنا شدیم اما هدف از دریافت مارک CE و درج علامت CE روی محصول چیست؟ ممکن است این سوال شما باشد.
هدف واقعی از علامت گذاری CE چیست؟ کسب و کارها با دریافت گواهی CE سود زیادی میبرند. آنها نه تنها نشان می دهند که محصولات تولیدی برای استفاده ایمن هستند، بلکه برای صادرات محصول به اتحادیه اروپا مجوز دریافت کرده اند.
اما هدف از علامت گذاری CE مارک به شرح زیر می باشد.
صادرات بدون محدودیت
مهمترین هدف از درج CE مارک روی محصول این است که محصولات خود را بدون محدودیت در سراسر اروپا قرار بفروشید. برای فروش محصول خود در کشورهای اتحادیه اروپا و ایسلند، لیختن اشتاین و نروژ نیازی به گواهینامه اضافی ندارید. شما نه تنها می توانید کالاهای خود را در بازار عرضه کنید، بلکه محصولات را نیز آزادانه جابجا خواهید کرد.
به رسمیت شناخته شدن CE مارک در سراسر جهان
دومین هدف از دریافت نشان CE (سی ای) شناخت بین المللی است. اگرچه علامت گذاری CE بر اروپا تمرکز دارد، این علامت در خارج از اروپا نیز استفاده می شود. بنابراین یکی از بزرگترین اهداف علامت گذاری CE این است که این علامت در سراسر جهان به رسمیت شناخته شود. مهم نیست که کالاهای خود را به کجا صادر کنید، علامت گذاری CE به شما این امکان را می دهد که ثابت کنید ماشین های شما الزامات دستورالعمل های تعیین شده توسط اتحادیه اروپا را برآورده می کنند.
اعتماد مشتریان شما
مزایای دریافت نشان CE صرفاً مربوط به صادرات کالا همچنین شناخت بین الملل نیست، بلکه شما ایمنی استفاده از محصول را برای مشتریان خود تضمین می کنید.
ایمنی، بهداشت و حفاظت از محیط زیست سه رکن علامت گذاری CE هستند. علامت گذاری CE برای بسیاری از محصولات مختلف اجباری است. فقط به تلفن هوشمند خود نگاه کنید و علامت چاپ شده در پشت را مشاهده کنید. علامت گذاری CE برای ایمن ساختن محصولات برای استفاده شهروندان اروپایی طراحی شده است.
مزایای علامت گذاری CE این است که شرکت شما را قابل اعتمادتر می کند. قرار دادن گواهینامه بر روی ماشین آلات شما به مشتریان شما نشان می دهد که از قوانین اتحادیه اروپا تبعیت می کنید و استفاده از محصول شما ایمن است. این به ارزش زیادی به محصولات شما می افزاید.
دریافت گواهینامه CE ممکن است مزایای بیشمار دیگری برای شما به ارمغان آورد که در مقاله “مرجع صدور گواهینامه CE و دریافت گواهینامه CE چگونه است” به آن پرداخته شده است.
مقررات علامت گذاری CE چیست؟
قبل از اینکه بخواهید اقدام به درج نشان CE مارک روی محصولات نمایید باید از الزامات و دستورالعمل های تدوین شده توسط اتحادیه اروپا پیروی کنید. استانداردهای مربوط به محصولات توسط کمیته اروپا و استانداردهای هماهنگ اروپایی مشخص شده است.
بهترین روش پیروی از قوانین مندرج در استانداردهای هماهنگ است، اما می توانید مسیر خود را برای انطباق نیز پیدا کنید. مطمئن شوید که فرآیند علامت گذاری CE را برای یک مسیر هموار جهت انطباق استاندارد محصول دنبال می کنید.
قبل از اینکه بتوانید تعیین کنید کدام قانون نشان CE (سی ای) را باید بررسی کنید، باید بدانید که چه قوانینی برای محصول شما اعمال می شود. در زیر فهرستی از چهارده قانون و دستورالعمل بچسب گذاری CE وجود دارد که به تعداد زیادی از محصولات برای چسباندن نشان CE مربوط می شود.
الزامات CE مارک برای ماشین آلات، دستورالعمل های زیر اعمال می شود:
- دستورالعمل ماشین آلات
- دستورالعمل ولتاژ پایین
- دستورالعمل EMC
- دستورالعمل تجهیزات فشار
محصولات CE و دستورالعمل CE برای محصولات شامل موارد زیر است.
دستورالعمل ماشین آلات EC/2006/42
دستورالعمل ماشین آلات برای پوشش ایمنی ماشین آلات و همچنین اجزای ایمنی، زنجیر، طناب و موارد دیگر وضع شده است. عناصر مختلف این محصولات باید با دستورالعمل مطابقت داشته باشند که از جمله آنها می توان به طراحی مکانیکی، طراحی الکتریکی و کنترل ها اشاره کرد. این دستورالعمل یک طرح کلی از چگونگی دستیابی به انطباق ارائه می دهد.
دستورالعمل EU/2014/35
دستورالعمل ولتاژ پایین برای اطمینان از اینکه محصولات در اتحادیه اروپا از محدودیت های ولتاژ خاصی پیروی می کنند ایجاد شد. این دستورالعمل تعریف می کند که کدام تجهیزات و اجزای الکتریکی باید الزامات ایمنی خاصی را برآورده کنند.
دستورالعمل EMC، EU/2014/30
دستورالعمل EMC به سازگاری الکترومغناطیسی مربوط می شود. این دستورالعمل علامت گذاری CE تهیه شده است تا به دستگاه اجازه دهد آزادانه در سراسر اتحادیه اروپا حرکت کند و یک محیط الکترومغناطیسی رضایت بخش را تضمین کند.
دستورالعمل تجهیزات تحت فشار EU/2014/68
دستورالعمل تجهیزات تحت فشار تضمین می کند که تجهیزات فشار ثابت می توانند در اتحادیه اروپا گردش کنند و در عین حال ایمن باشند. این دستورالعمل دسته بندی های مختلفی از I تا IV را بیان می کند. یک دسته از II و بالاتر برای انطباق به یک سازمان اطلاع رسانی نیاز دارد.
مقررات تاسیسات کابلی، مقررات (EU) 2016/424
هدف از این مقررات نشان‌گذاری CE این است که اطمینان حاصل شود که کابل راه هایی که مسافران را حمل می‌کنند الزامات اساسی از نظر ایمنی، طراحی، ساخت و ورود به سرویس را دارند.
مقررات تجهیزات حفاظت فردی EU/2016/425
این مقررات اتحادیه اروپا برای اطمینان از ایمن بودن استفاده از تجهیزات محافظ شخصی و طراحی و ساخت مناسب وضع شده است.
دستورالعمل تجهیزات پزشکی EEC/93/42
این دستورالعمل الزامات وسایل پزشکی را به منظور جابجایی آزادانه در اتحادیه اروپا مشخص می کند. این دستورالعمل در مورد وسایل پزشکی مانند ابزار، وسایل و موادی که برای اهداف پزشکی بر روی انسان استفاده می شود، اعمال می شود.
در حال حاضر پیشنهادهایی در خصوص اصلاحات احتمالی این بخشنامه در دست بررسی است.
مقررات REACH، مقررات EC No 1907/2006
REACH مخفف ثبت (Registration)، ارزیابی (Evaluation)، مجوز (Authorisation) و محدودیت مواد شیمیایی (Restriction of Chemicals) است.
به طور خلاصه: تولیدکنندگان مواد شیمیایی باید داده های ایمنی را ثبت کنند، حجم بالاتری از مواد شیمیایی باید از نظر ایمنی ارزیابی شود، مواد شیمیایی “بسیار نگران کننده” باید به تدریج حذف شوند و با جایگزین های امن تر جایگزین شوند و برخی از مواد شیمیایی ممکن است ممنوع شوند یا استفاده از آنها محدود شود.
دستورالعمل محصولات ساختمانی، EU No 305/2011
این مقررات نشان‌گذاری CE اجباری است، بنابراین محصولات ساختمانی که در بازار داخلی اتحادیه اروپا قرار می‌گیرند، قوانین بهداشتی، ایمنی و زیست محیطی خاصی را رعایت می‌کنند. از جمله الزامات این است که محصولات ساختمانی باید مقاومت و پایداری مکانیکی داشته باشند، در هنگام آتش سوزی ایمن باشند و از منابع طبیعی استفاده پایدار داشته باشند.
دستورالعمل لوازم گازسوز، EU 2016/426
این آیین نامه علامت گذاری CE به سوزاندن سوخت های گازی مربوط می شود. از جمله الزامات برای نشان CE این است که: لوازم این دسته باید با دستورالعمل های فنی همراه باشد و لوازم و اتصالات باید دارای مصرف انرژی باشد.
دستورالعمل RoHS، 2001/65/EU
RoHS مخفف عبارت Restriction of Hazardous Substances (محدودیت مواد خطرناک) است. این دستورالعمل شامل قوانینی برای استفاده از این مواد در تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی است. هدف آن اطمینان از استفاده ایمن و دفع سازگار با محیط زیست از زباله است.
دستورالعمل ابزار اندازه گیری، 2014/32/EU
این دستورالعمل علامت گذاری CE برای تضمین سطح بالایی از محافظت برای عموم در هنگام ابزار اندازه گیری است. استفاده از این دستورالعمل برای ساخت کنتورهای آب، برق یا گاز مرسوم است.
دستورالعمل ایمنی اسباب بازی، 2009/48/EU
اقلامی مانند خرس های عروسکی و سایر اسباب بازی ها باید از اقدامات ایمنی اتحادیه اروپا پیروی کنند. این دستورالعمل با اسباب بازی های ساخته شده برای کودکان زیر 14 سال سروکار دارد. این دستورالعمل برای همه اسباب بازی ها اعمال نمی شود. به عنوان مثال، موتورهای بخار اسباب بازی و تسمه ها مستثنی هستند.
دستورالعمل آسانسورها، 2014/33/EU
استانداردهای خاصی برای ساخت و طراحی آسانسورهایی که در ساختمان های اداری، مسکونی یا تجاری استفاده می شوند اعمال می شود. این دستورالعمل علامت گذاری CE هم برای آسانسورهای افراد و هم برای کالاها اعمال می کنند. چندین دستگاه که برای ساخت آسانسور اهمیت دارند نیز تحت این دستورالعمل قرار می گیرند.
پرسش های متداول
CE مخفف چیست؟
استاندارد CE نشان اعلامیه انطباق محصول با قوانین اتحادیه اروپا EU می باشد. CE مخفف Conformité Européene به معنای “انطباق اروپایی” است. نشان استاندارد CE یک علامت گواهی است که بر روی انواع خاصی از محصولات چسبانده می شود که با قوانین و استانداردهای اتحادیه اروپا در مورد بهداشت، ایمنی و حفاظت از محیط زیست منطبق باشند.
نشان CE چیست؟
علامت انطباق محصول با استانداردهای اتحادیه اروپا نشان CE (سی ای) می باشد.
