در یک نگاه، استاندارد ایزو 20202 یا ISO 20202:2004 روشی استاندارد برای پخت ( baking ) نمونه‌های سبزِ خمیرهای رامینگ سرد و نیمه-گرم (cold & tepid ramming pastes) و محاسبه «افت جرم در پخت» آن‌هاست. این خمیرهای کربنی برای آسترکردن جداره کوره‌های سلول احیا آلومینیوم به‌کار می‌روند؛ کنترل دقیق افت جرم شاخص خوبی از فرمولاسیون، […]

استاندارد ایزو 38200 یا ISO 38200:2018 نخستین استاندارد بین‌المللی «زنجیره تأمین (Chain of Custody)» برای چوب، فرآورده‌های چوبی، چوب پنبه، بامبو و سایر مواد لیگنینی است. این سند که در اکتبر ۲۰۱۸ توسط کمیته ISO/PC 287 منتشر شد، چارچوبی یکنواخت برای ردیابی منشأ قانونی، پایدار و بازیافتی مواد در سراسر زنجیره—from forest-gate تا مشتری—فراهم می‌کند.

در استاندارد ایزو 20200 یا ISO 20200 روش آزمایشگاهی کاملاً تکرارپذیری ارائه می‌شود تا مشخص شود یک پلاستیک در شرایط کمپوست صنعتی چقدر به‌صورت فیزیکی از هم می‌پاشد (disintegration). این آزمون میزان «قطعه‌قطعه شدن» ماده را می‌سنجد، نه خود فرایند تجزیه زیستی (biodegradation)؛ بنابراین برای ادعای «قابل‌کمپوست‌شدن» باید همراه با آزمون‌های زیست‌تخریب‌پذیری (مثلاً ISO 14855)

استاندارد ایزو 20193 یا ISO 20193 روشی تکرارپذیر برای ‌اندازه‌گیری «عرض رشته‌های توتون برش‌خورده» تعریف می‌کند؛ این کمیت یکی از شاخص‌های یکنواختی مخلوط، کیفیت پرشدگی سیگار و ثبات فرآیند برش است. ویرایش دوم ۲۰۱۹ جایگزین نسخهٔ ۲۰۱2 شده و با اصلاحیهٔ ۲۰۲۱ (Amendment 1) جزئیات اندازه‌گیری را دقیق‌تر کرده است. سند زیر نظر کمیته ISO/TC

در یک نگاه، استاندارد ایزو 20187 یا ISO 20187 مجموعه‌ای سه‌قسمتی برای ایمنی وسایل بازی بادی (Inflatable Play Equipment) است. نسخهٔ تک‌جلدی ۲۰۱۶ که تمام سازه‌های بادی پرشی و سرسره‌ای را پوشش می‌داد، در ۲۰۲2 به سه بخش تخصصی‌ تفکیک شد: این سه بخش با هم ISO 20187:2016 را فسخ کرده‌اند و زیر نظر کمیته

استاندارد ISO 20176:2020 (نسخهٔ سوم)یا همان ایزو 20176 با عنوان «وسایل نقلیهٔ جاده‌ای — ماشین تعیین نقطهٔ H (H-point machine یا HPM-II) — مشخصات و روش تعیین نقطهٔ H» راهنمای رسمی اندازه‌گیری H-point صندلی خودرو است؛ همان مختصات سه‌بعدی مفصل ران سرنشین که مبنای طراحی ارگونومی، میدان دید، چیدمان ایربگ و انطباق مقررات ایمنی به‌شمار می‌رود. این

استاندارد ISO 20168:2016 (ایزو 20168) با عنوان «جوشکاری مقاومتی — قفل-مخروط‌ها برای نگهدارنده‌های الکترود و کلاهک‌های الکترود» ابعاد، تلورانس‌ها، نحوهٔ نامگذاری، جنس و نشانه‌گذاری مجموعه اتصال مخروطی بین نگهدارنده (electrode holder) و کلاهک (electrode cap) را تعیین می‌کند. این اتصال که «قفل مخروطی» یا «Fisher taper» نام دارد، باعث جفت‌ شدن ایمن کلاهک و نگهدارنده در

ایزو 20152-1 یا استاندارد ISO 20152-1:2010 با عنوان «سازه‌های چوبی — عملکرد چسب‌ها — بخش ۱: الزامات پایه» توسط کمیته فنی ISO/TC 165 تدوین شده است. این استاندارد به تعیین الزامات عملکردی پایه برای چسب‌های مورد استفاده در اتصال اجزای سازه‌های چوبی می‌پردازد. این الزامات بر اساس شرایط بهره‌برداری در سه کلاس خدماتی تعریف شده‌اند:

ایزو 20140-1 یا استاندارد ISO 20140-1:2019 با عنوان «سیستم‌های اتوماسیون و یکپارچه‌سازی — ارزیابی بهره‌وری انرژی و عوامل دیگر سیستم‌های تولیدی که بر محیط زیست تأثیر می‌گذارند — بخش ۱: مرور کلی و اصول عمومی»، چارچوبی برای ارزیابی عملکرد زیست‌محیطی سیستم‌های تولیدی فراهم می‌کند. این استاندارد به ویژه بر بهره‌وری انرژی و سایر عوامل مؤثر