استاندارد ISO 22361 چیست؟ – مدیریت بحران و حوادث
ISO 22361 شامل یک جدول مفید است که ویژگی های حوادث و بحران ها را تعریف می کند. ویژگی ها به دو دسته تقسیم می شوند. پیش بینی پذیری، شروع، فوریت و فشار، تأثیرات، بررسی دقیق توسط مردم، رسانه ها و سایر طرف های ذینفع و مدیریت پذیری از طریق برنامه ها و رویه های تعیین شده.
از تغییر مداوم محیط کسب و کار گرفته تا پیشرفت سریع فناوری، احتمال اینکه یک سازمان در مقطعی با بحران مواجه شود بسیار زیاد است. در این مقاله به ISO 22361 استاندارد آتی ISO برای مدیریت بحران خواهیم پرداخت. سازمان هایی که قصد بقای طولانی مدت دارند، باید از قابلیت های لازم برای پیشگیری، پاسخگویی و بهبودی از بحران برخوردار باشند. با این حال، غلبه بر بحران مستلزم آمادگی، تفکر استراتژیک و ایجاد قابلیت است. پرورش این سه جنبه هدف ISO 22361 است که امنیت و انعطاف پذیری – مدیریت بحران – دستورالعمل ها را بررسی می کند.
هدف ISO 22361 چیست؟
همانطور که در محدوده ذکر شده است، ISO 22361 “راهنمای مدیریت بحران را برای کمک به سازمان ها برای برنامه ریزی، ایجاد، حفظ، بررسی و بهبود مستمر یک قابلیت مدیریت استراتژیک بحران ارائه می دهد.” به عبارت دیگر، هدف استاندارد این است که اطمینان حاصل شود که وقتی یک بحران اتفاق می افتد، که در برخی مواقع احتمال وقوع آن بسیار زیاد است، سازمان مکانیسم هایی برای غلبه بر آن دارد.
این استاندارد بحران را به عنوان «رویداد یا موقعیت غیرعادی یا غیرطبیعی تعریف می‌کند که سازمان یا جامعه را تهدید می‌کند و به یک واکنش استراتژیک، انطباقی و به موقع برای حفظ دوام و یکپارچگی آن نیاز دارد». میزان آسیبی که سازمان ها ممکن است پس از وقوع یک بحران با آن مواجه شوند به ماهیت و پیچیدگی مسائل ناشی از آن بستگی دارد.
برای دستیابی به این هدف، ISO 22361 راهنمایی هایی را ارائه می دهد که می تواند انعطاف پذیری سازمان را افزایش دهد، تعهد مناسب را از بالای سازمان هدایت کند، تصمیم گیری را تسهیل کند (به ویژه در هنگام بحران)، اهمیت ارتباطات بحران را برجسته کند، و آمادگی را پرورش دهد. از طریق آموزش، اعتبارسنجی و یادگیری. این دستورالعمل ها می تواند توسط همه سازمان ها صرف نظر از نوع، اندازه و پیچیدگی آنها استفاده شود.
این استاندارد بر اصول و شیوه‌های خاصی تأکید دارد که سازمان‌ها باید برای اطمینان از قابلیت‌های مدیریت بحران استراتژیک اجرا کنند. برای افزایش این قابلیت ها، استاندارد توصیه می کند که سازمان ها موارد زیر را ارائه دهند:
- رهبری متعهد
- ساختارها (به عنوان مثال، بودجه، تجهیزات، مدیریت اطلاعات و غیره)
- فرهنگ حمایتی
- پرسنل شایسته
علاوه بر این، اهمیت در نظر گرفتن سایر رشته های سازمان مانند مدیریت ریسک، تداوم کسب و کار، امنیت اطلاعات یا مدیریت اضطراری را برجسته می کند. این استاندارد با اهمیت دادن به ارتباط کارآمد بین این حوزه ها و قابلیت مدیریت بحران، در نظر دارد مزیت اجرای مراحل مختلف مدیریت بحران را در اختیار سازمان ها قرار دهد و آنها را برای هر نتیجه ای که فرآیندهای کاری آنها را به خطر می اندازد آماده کند.
متن استاندارد ایزو 22361
ساختار سند شامل 9 بند است که شامل:
- محدوده بند 1
- مراجع هنجاری بند 2
- اصطلاحات و تعاریف بند 3
- مفاهیم اصلی و اصول مدیریت بحران بند 4
- چارچوب و فرآیند ایجاد یک قابلیت مدیریت بحران بند 5
- رهبری بحران بند 6
- تصمیم‌گیری استراتژیک در بحران بند 7
- ارتباطات بحران بند 8، و
- آموزش، اعتبار سنجی و یادگیری بند 9
کاربرد استاندارد ایزو 22361 چیست؟
رهنمودهای استاندارد در درجه اول به مدیریت عالی اختصاص دارد، اما همچنین به مدیرانی که توسط مدیریت اداره می شوند، که مسئولیت آنها اجرای طرح و ساختار مدیریت بحران در داخل سازمان و حفظ و اطمینان از رویه های مربوطه مرتبط با بحران است. قابلیت مدیریت
استاندارد جدید همچنین می تواند به عنوان چارچوبی برای شناسایی ماهیت، ویژگی ها و منشاء یک بحران بالقوه، با هدف آماده سازی سازمان ها برای ایجاد مراحل واکنش و بازیابی از یک بحران استفاده شود.
علاوه بر این، سازمان‌هایی که با خطر جدی بحران مواجه هستند، می‌توانند از توصیه‌های استاندارد برای شناسایی چالش‌های بالقوه ای که ممکن است از یک بحران ناشی می‌شود، استفاده کنند و تصمیم‌گیری مناسبی را برای کاهش یا حذف چنین مسائلی به کار گیرند.
آمادگی برای یک بحران، ایمنی پرسنل، مشتریان و عموم مردم را افزایش می دهد. ISO 22361 همچنین می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا از الزامات قانونی و مقرراتی پیروی کنند، به‌ویژه سازمان‌هایی که در بخش‌هایی فعالیت می‌کنند که آمادگی برای مقابله با بحران توسط قوانین و مقررات الزامی است.
این استاندارد با ارائه اصولی برای ارتباطات بحران، شیوه‌های راهبردی را برای اتخاذ آمادگی قبل از بحران، مدیریت روابط و شهرت، تنظیم اصول و استراتژی‌ها برای ارتباط مؤثر و کاهش موانعی که ممکن است بر این فعالیت‌ها تأثیر منفی بگذارد، ارائه می‌کند.
در نهایت، این استاندارد همچنین می تواند به عنوان چارچوبی برای توسعه شایستگی پرسنل با ایجاد آموزش، اعتبار سنجی و روش های یادگیری مورد استفاده قرار گیرد. به این ترتیب، به یک سازمان کمک می کند تا یک پایه محکم ایجاد کند که بتواند هر نوع بحران آتی را که ممکن است در عملیات تجاری رخ دهد، مدیریت کند.
