تعریف مدیریت موجودی، به علاوه روش ها و تکنیک ها
مدیریت موجودی به شرکت ها کمک می کند تا در چه زمانی کدام و چه مقدار سهام را سفارش دهند. موجودی را از خرید تا فروش کالا ردیابی می کند. این روش روندها را شناسایی کرده و به آنها پاسخ می دهد تا اطمینان حاصل شود که همیشه موجودی کافی برای انجام سفارشات مشتری و هشدار مناسب در مورد کمبود وجود دارد.
مدیریت موجودی چیست؟
مدیریت موجودی به فرآیند سفارش، ذخیره، استفاده و فروش موجودی یک شرکت اشاره دارد. این شامل مدیریت مواد خام، اجزاء و محصولات نهایی و همچنین انبارداری و پردازش چنین اقلامی است. انواع مختلفی از مدیریت موجودی وجود دارد که بسته به نیاز شرکت، هر کدام مزایا و معایب خود را دارند. با ایران گواه همراه باشید.
نکات کلیدی در مورد مدیریت موجودی
- مدیریت موجودی کل فرآیند مدیریت موجودی ها از مواد خام تا محصولات نهایی است.
- مدیریت موجودی تلاش می‌کند تا موجودی‌ها را به‌طور کارآمد ساده‌سازی کند تا هم از مازاد و هم کمبود جلوگیری کند.
- چهار روش اصلی مدیریت موجودی شامل مدیریت به‌موقع (JIT)، برنامه‌ریزی نیاز مواد (MRP)، مقدار سفارش اقتصادی (EOQ) و فروش روزانه موجودی (DSI) است.
- هر یک از روش ها دارای مزایا و معایبی هستند که در زیر بررسی می شود.
مزایای مدیریت موجودی چیست؟
موجودی یک شرکت یکی از با ارزش ترین دارایی های آن است. در خرده‌فروشی، تولید، خدمات غذایی، و سایر بخش‌های دارای موجودی، نهاده‌ها و محصولات نهایی یک شرکت هسته اصلی کسب‌وکار آن است. کمبود موجودی در زمان و مکان مورد نیاز می تواند بسیار مضر باشد.
در عین حال، موجودی را می توان به عنوان یک بدهی در نظر گرفت (اگر نه به معنای حسابداری). یک موجودی بزرگ خطر فساد، سرقت، آسیب یا تغییر تقاضا را به همراه دارد. موجودی کالا باید بیمه شود و اگر به موقع فروخته نشود، ممکن است به قیمت ترخیص کالا از بین برود یا به سادگی از بین برود.
به این دلایل، مدیریت موجودی برای مشاغل با هر اندازه ای مهم است. دانستن زمان ذخیره مجدد موجودی، مقدار خرید یا تولید، قیمت پرداخت – و همچنین زمان فروش و به چه قیمتی – می تواند به راحتی به تصمیمات پیچیده تبدیل شود. کسب‌وکارهای کوچک معمولاً سهام را به‌صورت دستی پیگیری می‌کنند و با استفاده از فرمول‌های صفحه‌گسترده (اکسل) نقاط و مقادیر مجدد سفارش را تعیین می‌کنند. کسب و کارهای بزرگتر از نرم افزار تخصصی برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) استفاده خواهند کرد. بزرگترین شرکت ها از نرم افزار بسیار سفارشی شده به عنوان برنامه های کاربردی سرویس (SaaS) استفاده می کنند.
استراتژی های مدیریت موجودی مناسب بسته به صنعت متفاوت است. یک انبار نفت قادر است مقادیر زیادی از موجودی را برای مدت زمان طولانی ذخیره کند و به آن اجازه می دهد تا منتظر افزایش تقاضا بماند. در حالی که ذخیره سازی نفت گران و مخاطره آمیز است – آتش سوزی در بریتانیا در سال 2005 به میلیون ها پوند خسارت و جریمه منجر شد – هیچ خطری وجود ندارد که موجودی آن خراب شود یا از مد بیفتد.
برای مشاغلی که با کالاهای فاسد شدنی یا محصولاتی که تقاضا برای آنها بسیار حساس به زمان است – به عنوان مثال، تقویم های 2021 یا اقلام فست مد – معامله در موجودی کالا یک گزینه نیست و قضاوت نادرست در مورد زمان یا مقدار سفارش ها می تواند پرهزینه باشد.
برای شرکت‌هایی که زنجیره‌های تامین و فرآیندهای تولیدی پیچیده‌ای دارند، ایجاد تعادل بین ریسک‌های مازاد موجودی و کمبود به‌ویژه دشوار است. برای دستیابی به این تعادل، شرکت ها چندین روش را برای مدیریت موجودی، از جمله برنامه ریزی به موقع (JIT) و برنامه ریزی نیاز مواد (MRP) توسعه داده اند.
نکته: برخی از شرکت ها، مانند شرکت های خدمات مالی، موجودی فیزیکی ندارند و بنابراین باید به مدیریت فرآیند خدمات متکی باشند.
حسابداری برای موجودی
موجودی یک دارایی جاری را نشان می دهد زیرا یک شرکت معمولاً قصد دارد کالاهای نهایی خود را در مدت زمان کوتاهی، معمولاً یک سال، بفروشد. موجودی باید به صورت فیزیکی شمارش یا اندازه گیری شود تا بتوان آن را در ترازنامه قرار داد. شرکت‌ها معمولاً سیستم‌های مدیریت موجودی پیچیده‌ای را حفظ می‌کنند که قادر به ردیابی سطوح موجودی در زمان واقعی است.
روش های مدیریت موجودی
موجودی با استفاده از یکی از سه روش محاسبه می شود: هزینه یابی اول در اول (FIFO). هزینه یابی آخرین در اول (LIFO)؛ یا هزینه یابی میانگین موزون. حساب موجودی معمولاً از چهار دسته مجزا تشکیل شده است:
- مواد خام – نشان دهنده مواد مختلفی است که یک شرکت برای فرآیند تولید خود خریداری می کند. این مواد باید قبل از اینکه یک شرکت بتواند آنها را به کالای آماده برای فروش تبدیل کند، کار قابل توجهی را پشت سر بگذارد.
- کار در فرآیند (که به عنوان کالای در حال فرآیند نیز شناخته می شود) – نشان دهنده مواد خام در فرآیند تبدیل شدن به محصول نهایی است.
- کالاهای تمام شده – محصولات تکمیل شده ای هستند که به راحتی برای فروش به مشتریان یک شرکت در دسترس هستند.
- کالا – نشان دهنده کالاهای نهایی است که یک شرکت از یک تامین کننده برای فروش مجدد در آینده خریداری می کند.
بسته به نوع کسب و کار یا محصول مورد تجزیه و تحلیل، یک شرکت از روش های مختلف مدیریت موجودی استفاده می کند. برخی از این روش‌های مدیریتی عبارتند از: تولید به‌موقع (JIT)، برنامه‌ریزی نیاز مواد (MRP)، مقدار سفارش اقتصادی (EOQ)، و فروش روزانه موجودی (DSI). روش های دیگری نیز وجود دارد، اما این چهار روش رایج برای تجزیه و تحلیل موجودی هستند.
مدیریت به موقع (JIT)
این مدل تولیدی در دهه 1960 و 1970 در ژاپن ایجاد شد. تویوتا موتور (TM) بیشترین سهم را در توسعه آن داشته است. این روش به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا مقادیر قابل‌توجهی در پول خود صرفه‌جویی کنند و ضایعات را تنها با نگه‌داشتن موجودی‌هایی که برای تولید و فروش محصولات نیاز دارند، کاهش دهند. این رویکرد هزینه های ذخیره سازی و بیمه و همچنین هزینه انحلال یا دور ریختن موجودی اضافی را کاهش می دهد.
مدیریت موجودی JIT می تواند مخاطره آمیز باشد. اگر تقاضا به طور غیرمنتظره ای افزایش یابد، ممکن است تولیدکننده نتواند موجودی مورد نیاز خود را برای برآورده کردن این تقاضا تامین کند، که به اعتبار آن نزد مشتریان لطمه می زند و کسب و کار را به سمت رقبا سوق می دهد. حتی کوچکترین تاخیرها نیز می تواند مشکل ساز باشد. اگر ورودی کلیدی «در زمان مقرر» وارد نشود، ممکن است یک گلوگاه ایجاد شود.
برنامه ریزی مورد نیاز مواد (MRP)
این روش مدیریت موجودی وابسته به پیش‌بینی فروش است، به این معنی که تولیدکنندگان باید سوابق فروش دقیقی داشته باشند تا برنامه‌ریزی دقیق نیازهای موجودی را امکان‌پذیر کند و این نیازها را به موقع با تامین‌کنندگان مواد ارتباط برقرار کند.
به عنوان مثال، یک تولید کننده اسکی که از سیستم موجودی MRP استفاده می کند ممکن است اطمینان حاصل کند که موادی مانند پلاستیک، فایبرگلاس، چوب و آلومینیوم بر اساس سفارشات پیش بینی شده در انبار موجود هستند. ناتوانی در پیش‌بینی دقیق فروش و برنامه‌ریزی خرید موجودی منجر به ناتوانی سازنده در انجام سفارشات می‌شود.
مقدار سفارش اقتصادی (EOQ)
این مدل در مدیریت موجودی با محاسبه تعداد واحدهایی که یک شرکت باید با هر سفارش دسته‌ای به موجودی خود اضافه کند، استفاده می‌شود تا با فرض تقاضای مصرف‌کننده ثابت، کل هزینه‌های موجودی خود را کاهش دهد. هزینه های موجودی در مدل شامل هزینه های نگهداری و راه اندازی می باشد.
مدل EOQ به دنبال این است که اطمینان حاصل کند که مقدار مناسبی از موجودی در هر دسته سفارش داده شده است، بنابراین یک شرکت مجبور نیست مرتباً سفارش دهد و موجودی اضافی در دسترس نباشد. فرض می‌کند که بین هزینه‌های نگهداری موجودی و هزینه‌های راه‌اندازی موجودی، معاوضه‌ای وجود دارد، و هزینه‌های موجودی کل زمانی به حداقل می‌رسد که هزینه‌های راه‌اندازی و هزینه‌های نگهداری به حداقل برسد.
روز فروش موجودی (DSI)
این نسبت مالی نشان‌دهنده میانگین زمانی در روز است که یک شرکت برای تبدیل موجودی خود، از جمله کالاهایی که در حال انجام هستند، به فروش می‌گذراند. DSI همچنین به عنوان میانگین سن موجودی، روز موجودی موجود (DIO)، روز در موجودی (DII)، روز فروش در موجودی یا موجودی روز شناخته می شود و به روش های مختلف تفسیر می شود.
این شکل که نقدینگی موجودی را نشان می‌دهد، نشان‌دهنده چند روز موجودی موجودی فعلی یک شرکت است. به طور کلی، DSI کمتر ترجیح داده می شود زیرا نشان دهنده مدت زمان کوتاه تری برای پاک کردن موجودی است، اگرچه میانگین DSI از صنعتی به صنعت دیگر متفاوت است.
مدیریت موجودی پرچم قرمز
اگر شرکتی مکرراً روش حسابداری موجودی خود را بدون توجیه منطقی تغییر دهد، احتمالاً مدیریت آن تلاش می‌کند تصویر روشن‌تری از کسب‌وکار خود ترسیم کند. SEC از شرکت‌های دولتی می‌خواهد که ذخایر LIFO را افشا کنند که می‌توانند موجودی‌ها را تحت هزینه‌یابی LIFO با هزینه‌یابی FIFO مقایسه کنند.
حذف مکرر موجودی می تواند نشان دهنده مشکلات یک شرکت در فروش کالاهای نهایی یا منسوخ شدن موجودی باشد. این همچنین می‌تواند پرچم‌های قرمز را با توانایی شرکت در رقابت ماندن و تولید محصولاتی که برای مصرف‌کنندگان در آینده جذاب باشد، افزایش دهد.
نتیجه گیری
مدیریت موجودی، بخش مهمی از عملیات تجاری است. مدیریت صحیح موجودی به نوع کسب و کار و نوع محصولی که می فروشد بستگی دارد. ممکن است یک نوع کامل از مدیریت موجودی وجود نداشته باشد، زیرا هر کدام مزایا و معایبی دارند. اما بهره‌گیری از مناسب‌ترین نوع سبک مدیریت موجودی می‌تواند راه درازی داشته باشد.
پرسش های متداول
چهار نوع اصلی مدیریت موجودی چیست؟
چهار نوع مدیریت موجودی عبارتند از: مدیریت به موقع (JIT)، برنامه ریزی نیاز مواد (MRP)، مقدار سفارش اقتصادی (EOQ) و فروش روزانه موجودی (DSI). هر سبک مدیریت موجودی برای مشاغل مختلف بهتر عمل می کند و هر نوع مزایا و معایبی دارد.
تیم کوک چگونه از مدیریت موجودی در اپل استفاده کرد؟
تیم کوک به عنوان یک نابغه موجودی شناخته می شود. کوک می گوید: «موجودی مانند محصولات لبنی است. هیچ کس نمی خواهد شیر فاسد بخرد. به همین دلیل، مدیریت موجودی می تواند میلیون ها شرکت را پس انداز کند.
نمونه ای از مدیریت موجودی چیست؟
بیایید به نمونه ای از سیستم موجودی به موقع (JIT) نگاه کنیم. با این روش، یک شرکت کالا را تا حد امکان نزدیک به زمانی که واقعاً مورد نیاز است دریافت می کند. بنابراین، اگر یک سازنده خودرو نیاز به نصب کیسه هوا در خودرو داشته باشد، به جای اینکه همیشه در انبار موجود باشد، کیسه هوا را دریافت می کند، زیرا این خودروها به خط مونتاژ می آیند.
