فرانچسکو سیریلو، توسعه‌دهنده و کارآفرین، تکنیک پومودورو را در اواخر دهه 1980، زمانی که دانشجوی دانشگاه بود، ایجاد کرد و از یک تایمر آشپزخانه به شکل گوجه‌فرنگی برای سازماندهی برنامه مطالعه خود استفاده کرد. در ابتدا، فواصل کاری متفاوتی را آزمایش کرد، از دو دقیقه شروع کرد و تا یک ساعت افزایش داد. او به سرعت متوجه شد که این مدت زمان زیادی برای متمرکز ماندن روی یک کار طولانی شده است. او روی پومودوری 25 دقیقه ای به عنوان زمان بهینه برای نیازهایش تصمیم گرفت.

مدیریت چرخه عمر محصول (PLM) به مدیریت یک کالا در طی مراحل معمول عمر محصول خود اشاره دارد: توسعه و معرفی، رشد، بلوغ/پایداری و افول. این مدیریت هم شامل تولید کالا و هم بازاریابی آن می شود. مفهوم چرخه عمر محصول به تصمیم گیری تجاری، از قیمت گذاری و ارتقاء گرفته تا گسترش یا کاهش هزینه کمک می کند.

مدیریت تجربه مشتری (CEM یا CXM) مجموعه ای از فرآیندهایی است که یک شرکت برای ردیابی، نظارت و سازماندهی هر تعامل بین مشتری و سازمان در طول چرخه عمر مشتری استفاده می کند.

PXM یا مدیریت تجربه محصول بخشی از مفهوم جهانی تر مدیریت تجربه مشتری (CXM) است: رویکردی جدید و کیفی تر برای روابط مشتری که بر در نظر گرفتن ترجیحات فردی آنها تمرکز دارد. این شامل ارائه یک تجربه شخصی، پویا و هدفمند، از جمله محتوا، پیشنهادات، محصولات و خدمات است.

چک لیست ممیزی ایزو یا چک لیست ممیزی داخلی به‌ عنوان مرحله ای از برنامه حسابرسی استانداردها تهیه می کنند. بند های اساسی از استانداردها که باید مورد بررسی قرار گیرند را در این چک لیست‌ها بیان می‌ نمایید. ضمن اینکه، چک لیست حسابرسی را می‌توان به‌ عنوان یک دستورالعمل توسط شرکت حسابرسی شونده برای آماده‌سازی اولیه مورد استفاده قرار دهید. حسابرسان چک لیست ارائه شده را با مورد نظر دادن گزینه های زیر تهیه می‌ نمایند:

یک سیستم مدیریت یکپارچه (IMS) تمام جنبه های سیستم ها، فرآیندها و استانداردهای یک سازمان را در یک سیستم هوشمند ترکیب می کند. این ادغام به یک کسب و کار اجازه می دهد تا مدیریت خود را ساده کند، در زمان صرفه جویی کند و با پرداختن به تمام عناصر سیستم مدیریت به عنوان یک کل، کارایی را افزایش دهد.

اثر شبکه پدیده ای است که به موجب آن افزایش تعداد افراد یا شرکت کنندگان ارزش یک کالا یا خدمات را بهبود می بخشد. اینترنت نمونه ای از اثر شبکه است. در ابتدا، کاربران کمی در اینترنت وجود داشت، زیرا برای افراد خارج از ارتش و برخی از دانشمندان تحقیقاتی ارزش چندانی نداشت.

مزیت رقابتی به عواملی اشاره دارد که به شرکت اجازه می دهد کالا یا خدمات را بهتر یا ارزان تر از رقبای خود تولید کند. این عوامل به واحد تولیدی این امکان را می دهد که در مقایسه با رقبای خود در بازار، فروش بیشتری یا حاشیه سود بیشتری ایجاد کند. مزیت های رقابتی به عوامل مختلفی از جمله ساختار هزینه، نام تجاری، کیفیت ارائه محصول، شبکه توزیع، مالکیت معنوی و خدمات مشتری نسبت داده می شود.